بررسی رابطه فعالیت بدنی و احساستنهایی با احتمال گرایشبه مصرفمواد در دانشجویان پسر خوابگاه دانشگاه شهید چمران اهواز

استفاده نابجا از مواد مخدر از مشکلات عمده جهان امروز است. مبارزه با این مشکل، نیرو و سرمایه بسیاری را هدر میدهد. بهترین رویکرد موثر پیشگیری اولیه از اعتیاد است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی احتمال گرایش به مصرف مواد در دانشجویان پسر خوابگاه شهید چمران اهواز بر اساس فعالیت بدنی و احساس تنهایی می باشد.خوابگاهی دانشگاه شهید چمران اهواز در نیمسال دوم تحصیلی 92-91 با میانگین سنی ( 23 ) بود که به روش تصادفی ساده از جامعه در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق، عبارت بودند از: پرسشنامه های فعالیت بدنی IPAQ فرم کوتاه شده 7 سوالی، پرسشنامه احساس تنهایی UCLA و مقیاس بومی شده احتمال گرایش به مواد 41 سوالیIAPS داده های پژوهش به کمک نرم افزارSPSS 18 آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش رابطه معنی دار بین احساس تنهایی و فعالیت بدنی با استعداد اعتیاد است، نشان می دهد p<0/05 همچنین احساس تنهایی0/54 و فعالیت بدنی 0/48 احتمال گرایش به مصرف مواد را پیش بینی می کنند.بحث و نتیجه گیری: دانشجویان اغلب به دلیل دوری از خانواده، زندگی با سایر دانشجویان، کاهش نظارت والدین، فشارهای محیط های آموزشی، آینده ی نا مشخص، احساس تنهایی و گاها کمبود فعالیت های بدنی مناسب در خطر گرایش به مصرفمواد مخدر هستند. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده، توجه به فعالیت بدنی و پر کردن اوقات فراغت دانشجویان خوابگاهی با برنامه های مختلف در جهت کاهش احساس تنهایی آن ها، از اهمیت زیادی برخوردار است و برنامه ریزی های جامع و بینش جدید را طلب می کند.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، احساس تنهایی ، احتمال گرایش به مواد ، دانشجویان پسر