بررسی روند بافت فرسوده در شهر اردبیل

امروزه در فرهنگ معماری و شهرسازی ما، این اصل را پذیرفته و بدیهی است که ضرب آهنگ حیات شهر را مردمان ساکن در شهر با اندیشه، فعالیت، اقتصاد و مناسبات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی شهر با دیدی ابزاری مورد توجه قرار گرفته است و نه به عنوان عناصر اصلی و تار و پود بافت شهری بافت های قدیم نیاز به تداوم حیات دارند و ارتقای کیفیت اجتماعی در آن ها باید مورد توجه قرار گیرد و این امر در گروه روزآمد کردن آنها با دید هویت فرهنگی است (ارژنگی، 1391) روش تحقیق این پژوهش روش توصیفی و استدلالی و تحلیلی و استنباطی است و برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده شده است که در آن به ارزیابی ساختار فیزیکی بافت قدیم پرداخته شده است که با انواع بافت های شهری و مزایا و معایب این بافت ها آشنا شده و به حفاظت بافت های فرهنگی و نوسازی آنها راه حلی اندیشیده شود. یافته های این مقاله بیانگر آن است که شهر اردبیل حدود 2 درصد از مساحت بافت فرسوده و قدیمی کشور را به خود اختصاص داده است. لذا با توجه به این که شهر اردبیل به دلیل نداشتن شرایط مناسب جغرافیایی اقتصادی و برخی شرایط طبیعی مانند سیل و زلزله اثراتی را در شهر گذاشته و باعث فرسوده شدن بافت شهری شده است و خدمات شهری در آن حد مطلوب نیست که بتواند این بافت های فرسوده را ترمیم کند و این معضل را سامان دهد.

کلیدواژه ها:

بافت شهری ، بافت فرسوده و قدیم اجتماع ، فرهنگ ، مداخله دربافت ، بهسازی ، نوسازی