بررسی تأثیر نوع بیوپلیمر، ویژگیهای امولسیون و شرایط خشک کردن در خشک کن پاششی برراندمان ریزپوشانی

ریزپوشانی با استفاده از بیوپلیمرهای مختلف، یکی از روش های مورد استفاده برای افزایش مقاومت انواع مواد حساس در برابر شرایط محیطی است. در واقع ریزپوشانی فرآیندی است که در آن ترکیبات فعال مانند رنگدانه ها، روغن های حساس و.. به عنوان مواد هسته، در داخل ماده ثانویه ای تحت عنوان دیواره قرار می گیرند و در محل و زمان مناسب و به شکل کنترل شده، آزاد می-شوند. ابعاد کپسول های تولید شده می توانند در مقادیر میکرو یا نانو باشند. برای مواد غیرقطبی، گام اول تولید امولسیون می باشد. در این راستا استفاده از مواد جامدی که هم نقش پایدارکنندگی امولسیون و هم ایجاد دیواره مناسب در میکروکپسول ها را دارند، الزامی است. پس از تولید یک امولسیون پایدار، لازم است برای رسیدن به میکروکپسول هایی مناسب، آن ها را خشک کرد. خشک کن پاششی یکی از رایج ترین و قدیمی ترین روش های تولید میکروکپسول هاست. تاکنون تحقیقات بسیاری در راستای بهبود فرآیند و تولید ریزکپسول هایی با حداکثر راندمان و حداقل نفوذ در برابر شرایط محیطی انجام شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، عوامل مؤثر بر پایداری امولسیون از جمله نوع و مقدار مواد جامد و بیوپلیمرها، ویسکوزیته واندازه قطرات و همچنین شرایط خشک کردن مانند دمای هوای ورودی و فشار نازل در خشک کن پاششی، همگی می توانند بر راندمان و شرایط نگهداری کپسول-ها مؤثر باشند. در این تحقیق، خلاصه ای از این عوامل تاثیرگذار مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند

کلیدواژه ها:

ریزپوشانی ، راندمان ریزپوشانی ، امولسیون ، خشک کن پاششی