اثر روشهای استخراج بر ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه تاتوره در پایدار سازی روغن سویا

در مطالعه حاضر، تأثیر روش های مختلف استخراج (الترا سوند، آب زیر بحرانی، فوق بحرانی) بر میزان ترکیبات فنلی، توکوفرولی، و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره تاتوره (Datura innoxia miller) برای به دست آوردن بهترین بازده استخراج به منظور تأثیر آن بر پایداری روغن سویا طی شرایط حرارتی (24 ساعت حرارت دهی در دمای 180º C) بررسی شد. فعالیت آنتی اکسیدانی غلظت های مختلف عصاره از طریق مهار رادیکال آزاد DPPH، بی رنگ شدن بتاکاروتن-اسید لینولئیک و شاخص پایداری اکسایشی تعیین شد. بیشترین میزان ترکیبات فنلی در تیمار التراسوند آب/ اتانولی مشاهده شد. همچنین در تمامی آزمایش های آنتی اکسیدانی تیمار التراسوند آب/ اتانولی با غلظت ppm 2000 بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را دارا بود. سپس از این تیمار به منظور تأخیر انداختن فساد اکسیداتیو روغن سویا طی در شرایط حرارتی به مدت 24 ساعت در دمای 180 درجه سانتی گراد استفاده شد پایداری اکسیداتیو از طریق اندازگیری عدد پراکسید، عدد کربونیل، ترکی ات کل قطبی، عدد اسیدی و همچنین عدد کنژوکه تعیین شد. نتایج تمامی پارامترها با هم در ارتباط بودند و بالاترین پایداری به ترتیب در تیمار حاوی عصاره تاتوره و تیمار حاوی آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ و در نهایت تیمار شاهد مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد گیاه تاتوره داراری خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد و می تواند جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ در روغن سویا شود

کلیدواژه ها:

عصاره تاتوره ، مهار رادیکال آزاد DPPH ، ترکیبات فنلی ، روغن سویا ، پایداری اکسایشی