مقایسه عملکرد هیدروکلوئید اسفرزه با هیدروکلوئید صنعتی کربوکسی متیل سلولز در تولیدخلال سیب زمینی کم چرب

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 425

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CDSB01_074

تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1395

چکیده مقاله:

سیب زمینی از خانواده سولاناسه، جنس سولانوم و گونه توبروسوم است. بعد از گندم، ذرت و برنج چهارمین محصول عمده دنیاست. از سیب زمینی به صورت تازه خوری به عنوان خوراک دام، تهیه محصولات سرخ شده نظیر چیپس و خلال نیمه سرخ شده و قطعات سرخ شده سیب زمینی، در تهیه نشاسته، تولید پودر و آرد و گرانول سیب زمینی و ...استفاده می شود. میزان روغن در مواد غذایی سرخ شده ممکن است به 50 درصد وزن کل ماده غذایی برسد که علاوه بر این که برای سلامتی ضررهای بی شماری دارد در صنعت نیز موجب مصرف بالای روغن و هزینه های بسیار می شود. پوشش دهی محصولات قبل از فرایند سرخ کردن با پوشش های خوراکی، یکی از راه های کاهش جذب روغن و جلوگیری از تبادل رطوبت است که در این زمینه هیدروکلوئید ها بسیار کارآمد هستند. با توجه به محدودیت های بسیار در مسیر تولید کشور و تحریم های اخیر و احساس نیاز روز افزون به تأمین منابع جدید هیدروکلوئیدی، هیدروکلوئید دانه اسفرزه به روشی نوین استخراج شد و عملکرد آن ها در تولید خلال سیب زمینی کم چرب در مقایسه با هیدروکلوئید صنعتی کربوکی متیل سلولز مورد سنجش آزمون های مختلف فیزیکی و شیمیایی و حسی قرار گرفت. بالاترین کاهش در جذب روغن ناشی از دو تیمار پوشش دهی شده با کربوکسی متیل سلولز در غلظت 1 درصد و تیمار پوشش دهی شده با هیدروکلوئید اسفرزه در غلظت 4/0 درصد بودکه این دو بهترین تیمارها از نقطه نظر کاهش جذب روغن با 86/48 و 01/47 درصد قرار داشتند. بالاترین درصد محتوای رطوبت و کمترین اتلاف آب در حین سرخ کردن متعلق به اسفرزه 3/0 درصد بود. تیمارهای پوشش دهی شده با حداکثر نیروی لازم برای نفوذ پروب در بافت تیمارهای اسفرزه 4/0 و 5/0 و شاهد به لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشتند (05/0هیدروکلوئید اسفرزه در غلظت 3/0 درصد و بعد از آن اسفرزه 4/0 درصد بود. نتایج آزمون حسی نشان داد هر چند که تیمارها به لحاظ پارامترهای طعم و بافت و پذیرش کلی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند ولی بالاترین امتیاز در میان تمامی پارامترها متعلق به اسفرزه 3/0 درصد بود

نویسندگان

رویا باقری

عضو هیئت علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت الله آملی

یحیی مقصودلو

عضو هیئت علمی گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

آرزو قادی

عضو هیئت علمی گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت الله آملی

آرین بنکدار

کارشناس ارشد مهندسی علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت الله آملی