گردشگری پایدار از طریق سطح بندی زیرساخت های گردشگری شهرستان های استان همدان

از جمله مسائل و نارسایی های که در امر برنامه ریزی صنعت گردشگری به چشم می خورد و به نوعی کمتر به آن پرداخته شده مسئله توزیع فضایی متناسب زیرساخت های گردشگری در مقیاس منطقه ای و ناحیه ای و در سطح استان ها می باشد. در این زمینه سطح بندی نواحی و نقاط گردشگری از حیث زیر ساخت های اساسی گردشگری می تواند کمک شایانی به امر برنامه ریزی راهبردی و سیستماتیک صنعت گردشگری نماید.اگر برنامه ریزی مناطق ویژه گردشگری با در نظر گرفتن رتبه و سطح این مناطق صورت پذیرد هدایت گردشگران با انسجام بیشتر صورت خواهد گرفت. هدف این مقاله، سط حبندی بر اساس برخی از عوامل موثر در جذب گردشگر شهری با بهره گیری از مدل تحلیل عاملی Factor Analysis می باشد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی - و پیمایشی است .برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 16 استفاده شده است. نتایج اولیه تحقیق نشان می دهد که با توجه به معیارهای در نظر گرفته شده برای سطح بندی شهرستان ها بر اساس این رتبه بندی شهرستان های استان همدان به ترتیب عبارت از همدان، ملایر، کبودرآهنگ، نهاوند، تویسرکان، رزن، اسدآباد و بهار می باشند . پس از رتبه بندی، شهرستان های استان همدان را از لحاظ زیرساخت های گردشگری سطح بندی کردیم که در این سطح بندی شهرستان های همدان و ملایر در سطح عالی و شهرستان های کبودرآهنگ و نهاوند در سطح متوسط و شهرستان تویسرکان در سطح ضعیف و شهرستان های رزن، اسدآباد و بهار در سطحی بسیار ضعیف قرار گرفته اند .

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، گردشگری پایدار شهری ، مدل تحلیل عاملی ، همدان