ارائه راهکارهای طراحی بهینه فضاهای آموزشی با رویکرد تعامل معماری، روانشناسی و روانشناسی محیطی

با توجه به اینکه یکی از عوامل موثر تربیتی در آموزش و پرورش جدید، نحوه معماری فضاهای آموزشی است،در تعلیم و تربیت جدید فضای فیزیکی مدرسه نه تنها یک محیط خشک و بی روح در فرآیند یادگیریمحسوب نمی گردد بلکه به عنوان یک عامل زنده و پویا در کیفیت فعالیت های آموزشی و تربیتی دانش آموزاننقش ایفا می کند، حال سوال اصلی این جا مطرح می شود که راهکارهای معمارانه برای خلق مناسبفضای آموزشی پر بازده، که اصول روانشناسی محیط و معماری در تعامل نزدیک با هم در جهتافزایش بازده فرایند تحصیل در آن رعایت شده باشد کدام است؟هدف اصلی از طراحی فضاهایآموزشی پرورش عامل خلاقیت در استفاده کنندگان از آن مکان است و ویژگی های کالبدی به عنوان بعد مهمو تاثیر گذار در پرورش خلاقیت، نقش به سزایی در شکوفایی آن دارند . در این پژوهش با تکیه به این موضوعکه محیط می تواند عاملی کنترل کننده و تاثیر گذار باشد، به خصوص در فضاهای آموزشی، که افراد چیزیحدود 1/3 دوران کودکی نوجوانی و جوانی خود را در آن سپری می کنند؛ اصول روانشناسی محیط را در تعامل با اصول معمارانه در راستای خلق الگوی مناسب طراحی فضاهای آموزشی، موثر فرض می شود و مطالعاتجهت راستی آزمایی این فرضیه و ارائه راه کار و الگوی مناسب طراحی به روش مطالعات کتابخانه ای و نیزتهیه پرسشنامه و روش همبستگی انجام می گردد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، فلسفه آموزش ، معماری ، فضای آموزشی ، خلاقیت