ایجاد هماهنگی میان نیازهای دانش آموزان مدارس ابتدایی، با محیط کالبدی حیاط مدرسه

آموزش و به تبع آن محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع به عهده دارند. لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است. امروزه تصور اینکه فضاهای آموزشی فقط درون ساختمان مدرسه است، منسوخ شده است. فضاهای آموزشی شامل کل فضاهای باز، بسته و تمامی فضاها و عناصری است که به محدوده مدرسه وابسته می باشد. حیاط مدرسه اولین محل برخورد دانش آموزان با مدرسه است. اگر حیاط مدرسه با رعایت اصول فنی، محوطه سازی شده باشد و وسایل آموزشی و تفریحی مناسبی در آن تعبیه گردد، می تواند بر میزان یادگیری کودکان و رفع خستگی آنها موثر واقع گردد. در این میان حرفه و دانش معماری با هدف ارتقاء کیفیت فضاهای باز بیرونی در مدارس ابتدایی می تواند نقش بسیار مهم و سازنده ای را در تجدید حیات و توانمندسازی حیاط باز مدارس ایفا نماید. روش تحقیق در پژوهش پیش رو بر اساس نوع بررسی، از نوع تحقیق کیفی می باشد. سپس با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و با استفاده از اسناد، کتب و منابع موجود، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است. حوزه تحقیق از جهت مکانی برای تحقیق حاضر کلیه مدارس می باشد اما به دلیل اولین مواجه دانش آموزان با حیاط مدارس در سطح ابتدایی و وجود نیازهای متنوع ذهنی، جسمی و روانی در این سنین نتایج این نوشتار در حیاط مدارس ابتدایی کاربرد می یابند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مدارس ابتدایی ، فضاهای آموزشی ، معماری برای کودک ، فضای باز مدارس