بررسی مراکز تجاری_تفریحی با الگوی بازارهای سنتی پارک بازار در جهت توسعه شهر

تجارت به عنوان مهمترین شکل مبادله اجتماعی، ازجمله فعالیتهای اصلی انسان است که سبب احداث فضاها و مکانهای ویژهای به نام بازار به عنوان مهمترین عامل ارتباطی و فضای شهری شده است. فراغت به مجموعه فعالیت هایی گفته میشود که شخص برای تفریح، مشارکت آزاد اجتماعی درزمانی فارغ از تعهدات شغلی انجام میدهد، بااین وجود فعالیتهای تفریحی بخشی از گستره فیزیکی شهراست که میتواند عملکردهای معینی داشته باشد. پارک بازار پدیدهای جدید در عرصه برنامه ریزی شهری است که در آن، بازار و فضاهای تجاری در درون مجموعه ای بزرگتر، متشکل از پارک و فضاهای سبز تفریحی واقعشده است. اهمیت ایجاد این فضا یکی از راه حلهای رسیدن به معیارهای توسعه شهری میباشد. این پژوهش باعث میشود زمینه هایی برای آشکار شدن تأثیر پارک بازار در توسعه و ساختار شهری پدید بیاید. بین نحوه قرارگیری و چینش بازار و پارک در کنار یکدیگر و توسعه شهری رابطه مستقیم وجود دارد. روش تحقیق بر پایه مطالعات کتابخانهای از یکسو و بررسیهای میدانی از سوی دیگر نهاده شده است. این مقاله با رویکردی خاص روند شکل گیری پارک بازار را در شهر مورد بررسی قرار میدهد. نخست به پیشینه بازار و پارک اشاره خواهد شد، سپس توسعه و تغییرات شهر را با توجه به نقش پارک بازار موردپژوهش قرار خواهد گرفت. با بررسیهای انجامشده آشکار شد که: 1. بررسی اهمیت و نقش فضای تفریحی و بازار در کنار هم باعث رسیدن به معیارهای توسعه پایدار شهری میشود. 2. اثرات توسعه فضای خرید و تفریح، سبب بهبود کیفیت زندگی شهروندان شده و بهطورکلی موجب ارتقای شهر در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار میگردد

کلیدواژه ها:

بازارهای سنتی ، مراکزتجاری ، مراکزتفریحی ، پارک بازار ، توسعه شهری