بررسی اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر خودکنترلی، حافظه کاری و توجه در دانش آموزان با اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر خودکنترلی، حافظه کاری و توجه در کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان با اختلال یادگیری در سال تحصیلی 1397 بود. بعد از انتخاب 60 آزمودنی واجد شرایط به عنوان نمونه پژوهش (در دو گروه 30 نفره با اختلال خواندن و نوشتن و ریاضی )، به شیوه تصادفی 15 کودک در گروه آزمایش 2) گروه) و 15 کودک در گروه کنترل 2) گروه) قرار گرفتند. به منظور بررسی نشانه های اختلال یادگیری با مشخصه خواندن و نوشتن از خرده آزمونهای حافظه رقمی و تشابهات وکسلر، آزمون آندره ری، آزمون غیررسمی خواندن و نوشتن و اختلال ریاضی از آزمون ریاضی ایران کیمت، آزمون هوش ریون استفاده شد. کودکان 2 گروه آزمایش در این برنامه 16 جلسه ایی (هر جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند و کودکان 2 گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. نتایج داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمره های گروه های آزمایش و کنترل در نشانه های اختلال یادگیری با مشخصه خواندن و نوشتن و ریاضی تفاوت معنیداری وجود دارد. بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که برنامه آموزشی بازداری پاسخ، توجه پایدار و به روزرسانی باعث کاهش معنیدار نشانه های اختلال خواندن و نوشتن و ریاضی در کودکان گروه های آزمایش شده است.

کلیدواژه ها:

کارکردهای اجرایی ، خودکنترلی ، حافظه کاری ، توجه ، اختلال یادگیری