بررسی رابطه یادگیری مفهوم زمان و توانایی های دیداری فضایی با عملکرد شناختی دانش آموزان 8 تا 10 سال شهر اصفهان

هدف پژوهشی حاضر تعیین ارتباط یادگیری مفهوم زمان و توانایی های دیداری – فضایی با مهرات های شناختی است. عملکرد شناختی به درک و آگاهی از تفکرات و ایده ها اشاره دارد که جنبه های ادراک، تفکر، استدلال و به یاد آوردن را شامل می شود. این پژوهش جزء تحقیقات توصیفی (غیرآزمایشی) و به روش همبستگی انجام گرفته است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش آزمون ترسیم ساعت آزمون بندر گشتالت انتخاب شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی مدارس دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1398-1397 است که تعداد130 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید. تعداد5 مدرسه را به صورت تصادفی انتخاب شد که تعداد دانش آموزان 8 تا 10 سال این مدارس 210 نفر بود. یافته ها نشان داد که مفهوم یادگیری زمان با توانایی دیداری – فضایی و عملکرد شناختی دارای رابطه ای به میزان، 0/75 و -0/28 است و نیز توانایی دیداری – فضایی دارای رابطه ای برابر -0/35 درصد با عملکرد شناختی را به خود اختصاص داده بود. تحلیل رگرسیون در برآورد ضریب تعیین تعدیل شده مقدار 0/16 را ارائه داد. همچنین ضریب رگرسیون توانایی دیداری – فضایی را معنادار نشان داد0/0001 و ضریب رگرسیون مفهوم زمان معنادار نشد و این نشان دهنده نقش توانایی دیداری – فضایی بر عملکرد شناختی را نمایان ساخت. بنابراین مهارت های شناختی جزء مهمی در زندگی کودکان ایفا می کند که لازم است تا عوامل اثرگذار بر آن مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عملکرد شناختی ، یاگیری مفهوم زمان ، توانایی دیداری – فضایی