بررسی کاهش آلودگی صوتی در گروههای مختلف درختان و درختچه ها در شمال کشور

این مطالعه به منظور اندازه گیری تقلیل آلودگی صدا در توده های مختلف درختان پهن برگ و سوزنی برگ صورت گرفت. بدین منظور منطقه چمستان از توابع شهرستان نور انتخاب گردید. اندازه گیری در فصل تابستان به کمک منبع تولید صدا ( Leq در فاصله 30 سانتیمتری از منبع 10w برابر 97 دسی بل بود)، آمپلی فایر، دستگاه صداسنج HD9019، و شیب سنج Sonto صورت گرفت. کالیبراسیون در 94 دسی بل انجام شد. بدین ترتیب که 8 ایستگاه انتخاب گردید و در هر ایستگاه در فواصل 25، 50 و 100متری از منبع تولید صدا اندازه گیری Leq5 با 5 تکرار صورت گرفت. نتایج بدست آمده از آرمون های Duncan و ANOVA نشان می دهد اراضی شیب دار در مقایسه با مناطق مسطح با پوشش گیاهی مشابه بیشتر آلودگی صوتی را کاهش می دهند. ضریب تقلیل صوتی با افزایش گونه های درختی در توده های دست کاشت و طبیعی رابطه مستقیم را نشان می دهد. تقلیل مضاعف صدا نیز در توده های دارای پوشش گیاهی از شیب بیشتری نسبت به اراضی باز برخوردار بود. حداکثر تقلیل صدا در توده پهن برگ برابر با 47.2 db و برای نمونه کنترل 22,8 db بود. جنگل دست کاشت و توده سوزنی برگ نیز از با ضریب جذب صوتی متوسط در حالت بینابینی قرار داشتند

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، تقلیل مضاعف صدا ، درختان و درختچه ها