بررسی اثر زمان برخورد بر میزان جذب نیکل در فرایند جذب نیکل از آبهای آلوده

فرایند جذب به عنوان یک روش مناسب جهت تصفیه فاضلابهای آلوده به مواد آلی و فلزات سنگین، در سطح دنیا شناخته شده است. در این فرایند به کمک یک جاذب که معمولا کربن فعال می باشد، آلاینده های موجود در آب حذف می شوند. نیکل نیز از فلزات سنگینی می باشد که به وفور در فاضلاب، خصوصا فاضلابهای صنعتی دیده می شود و از طریق فرایند جذب قابل تصفیه است. آزمایشات جذب نیکل توسط کربن فعال بطور نا پیوسته و در دمای 20 درجه سانتیگراد، pH های متغیر، غلظت جاذب 0.5 گرم بر لیتر، نسبت آلاینده به جاذب بین 0.01 الی 0.08 و زمانهای برخورد 10 ، 45 ، 90 ، 180 و 1440 دقیقه انجام شده و تغییرات نسبت آلاینده به جاذب و زمانهای برخورد بر روی میزان جذب سطحی بررسی گردید. نتایج نشان داد که هر چه نسبت آلاینده به جاذب و زمان برخورد بیشتر باشد، میزان جذب در واحد وزن بیشتر می گردد. در pH=8 و زمان برخورد 1440 دقیقه، بطور متوسط، 3.4 میلی گرم بر گرم جاذب بر میزان جذب افزوده می گردد.

کلیدواژه ها:

جذب ، کربن فعال ، نیکل ، زمان برخورد