مقایسه راندمان حذف برای شرایط بارگذاری ناپیوسته و پیوسته در راکتور MBBR به همراه مدل سازی بیولوژیکی فرایند

در این تحقیق کارایی راکتور بیوفیلمی با بستر متحرک (MBBR) در دو حالت باردهی مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا سه راکتور MBBR در مقیاس آزمایشگاهی با حجم تقریبی 5 لیتر در یک دوره چهار ماهه با ترکیبات حلقوی آمینی (آنیلین، پارا دی‌‌آمینو بنزن و پارا آمینو فنل) به صورت ناپیوسته باردهی شدند. این دوره بارگذاری پس از سازگاری میکروارگانیسم‌های لجن فاضلاب شهری با این ترکیبات شروع شد و به صورت پله‌ای از COD معادل mg/l500 تا COD معادل mg/l3500 ادامه یافت. پس از بدست آوردن بالاترین راندمان حذف برای شرایط باردهی ناپیوسته، اقدام به تغییر شرایط باردهی به صورت پیوسته به راکتورها در بالاترین راندمان حذف در باردهی ناپیوسته شد. بالاترین راندمان حذف در بارگذاری ناپیوسته در COD معادل mg/l2000 به اندازه %91 برای آنیلین در COD معادل mg/l1000 به اندازه %87 برای پارا دی‌ آمینو بنزن و در COD معادل mg/l750 به اندازه %75 برای پارا آمینو فنل در زمان ماند 72 ساعت و با درصد پرشدگی %50 حجم راکتور با سبکدانه لیکا (بستر رشد بیوفیلم) بدست آمد. بعد از این مرحله راندمان راکتورها در شرایطی که باردهی به سیستم به صورت پیوسته انجام می‌گرفت اندازه‌گیری شد و بالاترین راندمان حذف در این حالت %10 کمتر از حالت باردهی ناپیوسته بدست آمد. در انتها نتایج مدل‌سازی فرایندهای بیولوژیکی نشان از تبعیت راکتورهای حاوی پارا دی آمینو بنزن و پارا آمینو فنل از مدل مرتبه اول و راکتور حاوی آنیلین از مدل مرتبه دوم Grau و مدل اصلاح شده Stover-Kincannon داشت.

کلیدواژه ها:

راکتور بیوفیلمی با بستر متحرک ، حلقوی آمینی ، مدلسازی بیولوژیکی ، COD ، باردهی پیوسته و ناپیوسته