حذف بیولوژیکی نیتروژن آمونیاکی از پساب صنایع پترو شیمی با استفاده از بیو راکتور با بستر متراکم ( UCBR )
محل انتشار: دومین همایش و نمایشگاه تخصصی مهندسی محیط زیست
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,154
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CEE02_249
تاریخ نمایه سازی: 17 مهر 1386
چکیده مقاله:
در این تحقیق سعی گردیده تا با استفاده از دو راکتور بصورت Batch، شرایط بهینه بمنظور حذف این الاینده ها در صنایع پتروشیمی بررسی و راهکار اساسی جهت افزایش راندمان حدف آنها ارائه گردد . روش اجرا: در این تحقیق باایجاد شرایط بهینه ، درصد حذف نیتروژن آمونیاکی و COD در پسابهای صنعتی حاوی نیتروژن بالا و در دو راکتور جداگانه هوازی (Biofilm Reactor Ultra Compacted) UCBR و بی هوازی (Moving Bed System) MBS در شرایط بهینه آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در راکتور اولی عمل اکسیژن رسانی با تزریق هوا از کف انجام شده و پس از انجام فرایند نیتریفیکاسیون، نمونه پساب بمنظور انجام فرایند دی نیتریفیکاسیون وارد راکتور دوم می شود. انجام فرایند نیتریفیکاسیون در زمان ماندهای متفاوت (2-24 ساعت در هر راکتور) بهترین راندمان حذف آمونیاک و COD در راکتور هوازی (UCBR) را در مزان ماند 20 ساعت و بهترین راندمان حذف نیترانت و COD در راکتور بی هوازی (UCBR) را در زمان ماند 14 ساعت بدست آمد. حداکثر درصد حذف آمونیاک برای راکتور با ناحیه (UCBR) برابر 96% وحداکثر درصد حذف نیترات برای راکتور با ناحیه Anoxic برابر 83% می باشد. همچنین بیشترین درصد حذف COD در راکتور اول برابر 80-70% و در راکتور دوم برابر 95-80% می باشد. بحث و نتیجه گیری : سیستم UCBR در برابر تغییرات کمی و کیفی متفاوت سازگاری مناسبی از خود نشان می دهد لذا برای فاضلابهایی که درآنها احتمال وجود شوکهای کمی و کیفی وجود دارد این سیستم بسیار مناسب است. تاثیر زمان ماند در بخش اول (راکتور هوازی) بطور قابل ملاحظه ای بیش از تاثیر آن در بخش دوم (راکتور بی هوازی) بوده، بعبارت دیگر نتایج حاصله از راکتور اول با تغیر زمان ماند بیشتر دستخوش تغییرات می گردد.
گام اول در حذف نیتروژن انجام فرایند نیتریفیکاسیون بصورت مناسب است و از آنجاییکه مشکل اساسی در این زمینه کمبود اکسیژن محلول می باشد، توصیه می شود. عملیات هوادهی بصورت کامل و تا حد امکان با حداقل اکسیژن محلول معادل 2mg/l انجام گیرد. با توجه به افزایش حجم راکتور و همچنین تعداد packing های مورد نیاز در فاضلابهای با حجم بالا، پیشنهاد می شود در این گونه مواقع از packingهای با سطح ویژه بیشتر و راندمان حذف بالاتری استفاده می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجید توکلی
کارشناسی ارشد مهندسی عمران (گرایش محیط زیست)
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :