پتانسیل کاهش گازهای گلخانه ای در ایران

درخلال سالهای 1980 ، جهان از خطر گرم شدن کره زمین که در نتیجه پدیده ای بنام پدیده گلخانهای می باشد آگاهی یافت . این بار سبب اصلی این ضایعه یک محصول جانبی سمی نیست بلکه محور اصلی سوختن هیدروکربنها یعنی CO2 است . در جو زمین چندین گاز وجود دارد که نقش شیشه را در یک گلخانه دارند . اینها نسبت به نورمرئی خورشید شفاف هستند و اجازه می دهند تا این نور به زمین برسد ، اما نور زیر قرمزی که به طرف خارج از زمین نشر مییابد ، توسط این گازها به تله افتاده و تبدیل به گرما می شود . گازهای گلخانه ای ترکیبات گازی اتمسفر هستند که در پدیده اثر گلخانه ای مشارکت میکنند . تعدادی از گازهای گلخانه ای به طور طبیعی در اتمسفر وجود دارند ، در حالیکه بقیه گازها از فعالیت انسانی حاصل می شوند . گازهای ناشی از فعالیت انسانی نیز همین است ولی مقادیر آن از گازهای طبیعی بیشتر است . یکی از اثرات مرتبط با گرمشدن جهانی این است که مقادیر CO2 در اتمسفر افزایش مییابد ، بنابراین اقیانوسها اسیدی میشوند . برخی از دانشمندان معتقدند که با افزایش کارخانه ها و فعالیت های صنعتی و استفاده بیش از حد از سوختهای فسیلی ، افزایش استفاده از وسایل نقلیه ، از بین رفتن جنگل ها و مراتع میزان گازهای گلخانهای چون CO2 افرایش یافته است که این امر میتواند موجب گرمشدن زمین شود . این مطالعه یک بازنگری نسبی از انتشار CO2 ، یکی از گازهای مهم گلخانه ای در ایران را بررسی می - کند . مطالعه نشان می دهد که CO2 حدود % 75-80 گازهای گلخانه ای در ایران را شامل می شود . در CO2 ، به عنوان عامل اصلی انتشار %50-60 بین انواع سوختها ، نفت و فراورده های نف تی به مقدار شناسایی شده است و % 40 دیگر انتشار CO2 به خاطر سوختهای دیگر از قبیل گاز طبیعی ، زغال و سایر سوختها میباشد . این مطالعه همچنین نشان می دهد که مصرف انرژی و کمیت شدیداً به جمعیت و تولیدات ناخالصی داخلی بستگی دارد

کلیدواژه ها:

دیاکسید کربن ، تغییرات جهانی آب و هوا ، فاکتورهای مؤثر انتشار ، گازهای گلخانهای