بررسی شیوه های کاهش اثرات گازهای گلخانه ای ناشی از کشاورزی

گازهای گلخانه ای گازهایی هستند که در دامنه حرارتی مادون قرمز انرژی تابشی را جذب و یا ساتع می کنند. مهمترین گازهای گلخانه ای در اتمسفر شامل بخار آب، دی اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن هستند. گزارشات ارزیابی اخیری که توسط IPCC ارائه شده است حاکی از آن است که تغییر در غلظت گازهای گلخانه ای و آئروسلها، توازن انرژی در اقلیم را تغییر داده و باعث افزایش متوسط درجه حرارت جهانی از اواسط قرن بیستم شده است. در سال 2005، از کل گازهای گلخانه ای که توسط بشر انتشار یافته،10 تا 20 درصد مربوط به کشاورزی بوده است. کشاورزی به میزان زیادی CO2، CH4 و NH4 به اتمسفر آزاد می کند. CO2 به میزان زیادی ازطریق فساد میکروبی و یا سوزاندن ضایعات گیاهی و مواد آلی خاک آزاد می شود. CH4 زمانی تولید می شود که مواد آلی در وضعیت بدون اکسیژن (به طور قابل ملاحظه ای از طریق هضم تخمیری توسط نشخوارکنندگان اهلی، ذخایر کودی و برنج رشد یافته در مکانهای غرقابی) تجزیه شوند. N2O بوسیله تبدیلات میکروبی از نیتروژن خاک و کودها تولید می شود و اغلب در مکان هایی که نیتروژن قابل دسترس از نیاز گیاه تجاوز می کند (بویژه در مکانهای مرطوب) افزایش می یابد. جریانات گازهای گلخانه ای کشاورزی، پیچیده و ناهمگن هستند اما مدیریت فعال سیستم های کشاورزی امکان کاهش آنها را فراهم می کند. در بسیاری از موارد از تکنولوژی های رایج جهت کاهش اثرات این گازها استفاده می شود. این مقاله به توصیف توسعه انتشارات گازهای گلخانه ای از بخش کشاورزی می پردازد و شیوه های کاهش این گازها را شرح می دهد

کلیدواژه ها:

گاز گلخانه ای ، کشاورزی ، نشر