بررسی میزان عناصر سنگین در آب، رسوبات و عضله شاهمیگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) در رودخانه چافرود استان گیلان

رودخانه چافرود از با ارزشترین اکوسیستمهای آبی استان گیلان است که از فعالیتهای انسانی متاثر می شود. از آنجا که شاهمیگو یکی از کفزیان با اهمیت و از گونه های بومی رودخانه ها محسوب میشود، شاخص زیستی مناسبی جهت بیان خطرهای احتمالی آلاینده های مختلف و تجمع عناصر سنگین در اجزای بدن آنها به شمار میرود. لذا در این تحقیق میزان برخی از عناصر سنگین در آب، رسوبات و عضله شاهمیگوی آب شیرین رودخانه چافرود استان گیلان اندازه گیری شد. نمونه برداری از آب، رسوبات و عضله شاهمیگو در ۶ ایستگاه در طول رودخانه در شهریور ۱۳۸6 انجام گردید. پس از هضم شیمیایی نمونه ها، میزان عناصر سنگین آنها توسط دستگاه جذب اتمی قرائت شد. میانگین میزان عناصر مس cu، سرب Pb، کادمیوم Ca، کروم Cr، روی Zn، باریم Ba و آهن Fe در آب ایستگاه های مورد مطالعه در رودخانه چافرود به ترتیب 6/92، 1/4 ، 2/65 ، 3/3 ، 124/2 ، 134/9، 5/16 میلیگرم بر لیتر بود که از لحاظ استانداردهای جهانی برای آشامیدن مناسب نیست، اگر چه میتواند در کشاورزی و آبزی پروری مورداستفاده قرار گیرد. میزان عناصر سنگین در رسوبات نیز در محدوده قابل تحمل آبزیان بوده است. میانگین میزان عناصر سنگین در عضله شاهمیگو در ایستگا ههای مورد مطالعه به ترتیب مس، سرب، کادمیوم، کروم، روی، باریم و آهن برابر 7/45، 5/2، 26/3، 38/3، 5/184، 11/144 و 56/9 میلیگرم بر کیلوگرم وزن خشک است که کمتر از حد استانداردهای بهداشتی برای مصارف انسانی است.همبستگی معنیدار و مستقیمی بین میزان عناصر سنگین در آب، رسوب و عضله شاهمیگو در رودخانه چافرود وجود دارد.

کلیدواژه ها:

عناصر سنگین ، آلودگی آب ، شاهمیگوی آب شیرین ، رودخانه چافرود