تاثیر گچ، سولفات آلومینیوم و دو پلیمر محلول در آب بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی

به منظور بررسی تاثیر سولفات کلسیم، سولفات آلومینیوم و دو پلیمر محلول در آب بر میزان رس قابل انتشار و کاهش فرسایش در یک خاک سدیمی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی به اجرا درآمد. تیمارها شامل دو نوع ماده ی اصلاحی (سولفات کلسیم و سولفات آلومینیوم) به اندازه ی نیاز گچی و شاهد به عنوان فاکتور اول و سه سطح (صفر، 150 و 300 کیلوگرم در هکتار) از دو پلیمر محلول در آب (رزین 58 و رزین 110) به عنوان فاکتور دوم بودند که در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر ماده ی اصلاحی و نوع و مقدار پلیمر مصرفی، بر میزان رس قابل انتشار معنی دار است و بیشترین میزان کاهش رس قابل انتشار در تیمار سولفات آلومینیوم + 300 کیلوگرم رزین 58 در هکتار و کمترین میزان کاهش در تیمار شاهد (بدون ماده ی اصلاحی و بدون رزین) اندازه گیری گردید.

کلیدواژه ها:

پلی اکریل آمید ، خاک سدیمی ، رس قابل انتشار ، سولفات آلومینیوم ، سولفات کلسیم ، فرسایش پذیری