بررسی افزایش آلاینده اوزن در بخشی از ساحل شمالی خلیج فارس (منطقه عسلویه)

یکی از آلاینده های هوا که در بسیاری از استانداردها، برای آن حد مجاز در نظر گرفته شده است، اوزن می باشد. اهمیت و خطر این آلاینده به حدی است که آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA)، غلظت مجاز آنرا از مقدارµg/m3 160 در سال 1997 میلادی به مقدار µg/m3150 در سال 2008 میلادی تقلیل داد. مقاله حاضر به بررسی وضعیت آلاینده اوزن در محدوده ای از سواحل شمالی خلیج فارس (منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، عسلویه) می پردازد. در این راستا مقادیر میانگین اوزن سطحی(تروپوسفری) منطقه، در محدوره زمانی بین سال های 1382 الی 1387 مورد بررسی قرار گرفت و با برخی از استانداردهای معتبر جهانی، مقایسه گردید. بررسی ها نشان داد که مقادیر میانگین اوزن سطحی در منطقه تا سال 1386 تغییر قابل توجهی نداشت، ولی پس از آن با افزایش فعالیت صنایع گاز در منطقه، با افزایش چشم گیری مواجه گردیده است که اگر برای کنترل و کاهش آن برنامه ریزی خاصی صورت نگیرد، متأسفانه شاهد بروز اثرات منفی آن بر ساکنین منطقه در آینده ای نزدیک خواهیم بود

کلیدواژه ها:

آلاینده هوا ، اوزن ، خلیج فارس ، عسلویه ، منطقه پارس