استفاده مجدد از رواناب های شهری

با توجه به محدودیت منابع آب کشور و روند رو به رشد مصرف آب در سال های اخیر ناشی از افزایش جمعیت و توسعه صنعتی، سیاست های جدید منابع آب کشور مبتنی بر افزایش میزان آب های قابل دسترس و جایگزین نمودن منابع جدید آب می باشد. در سال های اخیر و با توجه به اینکه رواناب های شهری حامل حجم زیادی آب شیرین هستند و می توانند به عنوان یک منبع تأمین آب برای مصارف مختلف محسوب شوند، علاقه به مطالعه در زمینه احیا و استفاده از آنها فزونی گرفته است. این پژوهش به معرفی پروژه های برداشت رواناب به منظور استفاده مجدد از آنها، فواید و محدودیت های این پروژه ها می پردازد تا مدیریت رواناب شهری تنها به پاک کردن صورت مسأله و خروج آن از شهرها محدود نگردد. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این مطلب است که با توجه به تولید حجم بالای رواناب های شهری از یکسو و بحران کم آبی پیش رو از سوی دیگر، می توان با مدیریت صحیح و استفاده بهینه از امکانات و توانمندی های موجود، سهم چشمگیری از منابع تأمین آب مورد نیاز فعالیت های شهری را از رواناب حاصل از بارندگی ها تأمین کرد. این امر نیازمند برنامه ریزی و مدیریت جامع با در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی است که در نهایت برای این منظور پیشنهاداتی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

رواناب شهری ، مدیریت رواناب ، استفاده مجدد