بررسی پتانسیل زیست پالایی آلودگی های هیدروکربنی در آبخوان محدوده مجتمع پتروپالایش تبریز

پالایشگاه تبریز ومجتمع پتروشیمی تبریز به عنوان دو مجتمع عظیم که با آلاینده های خطرناک سروکار دارند، همواره پتانسیل نشت آلاینده های هیدروکربنی را در محیط زیستدارند.در این پژوهش، کیفیت آب زیرزمینی از طریق نمونه برداری و اندازه گیری پارامترهای قابل اندازه گیری در محل مانند EC(هدایت الکتریکی)، pH و DO (میزان اکسیژن محلول) و آنالیز نمونه ها برای تعیین میزان عناصر اصلی (شامل کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم و نیز سولفات، کلراید، کربنات و بی کربنات)، فلزات سنگین (مثل آهن و منگنز) و مواد مغذی (نیترات و فسفات) آب انجام یافته است. به دلیل احتمال وجودآلودگی در اینگونه مناطق، قابلیت تجزیه بیولوژیکی آلاینده توسط باکتریها براساس نتایج اندازه-گیریها مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی قابلیت تجزیه زیستی آلاینده توسط باکتریها در شرایط هوازی و بی هوازی با توجه به مقادیر به دست آمده،مقادیر pH، نشان دهنده وجود محیطی اسیدی در محدوده مجتمع ها و محیطی تقریبا قلیایی برای نقاط پیرامونی است. از لحاظ میزان اکسیژن محلول و سولفات شرایط آبخوان منطقه برای پاکسازی مواد نفتی مناسب است ولی میزان آهن و نسبت نیترات به فسفات بیانگر نامناسب بودن شرایط جهت تجزیه آلاینده می باشد.

کلیدواژه ها:

پالایشگاه تبریز ، کیفیت آب زیرزمینی ، تجزیه زیستی آلاینده