بررسی سرانه فضای سبز و توزیع مکانی آن در مناطق هشتگانه اهواز

رشد شهرنشینی ، افزایش جمعیت ، آلودگیهای زیست محیطی ناشی از فعالیت واحدهای صنعتی و بویژه پدیده گرد و غبار در شهراهواز طی سالهای اخیر ، نیاز به فضای سبز و گسترش آن را بعنوان یکی از مهم ترین راهکارهای موثر در کاهش آلودگی هوا مطرح میکند. پارکها بعنوان بخشی از فضای سبز نقش مهمی در محیط زیست شهری ایفا میکنند. در این مقاله توزیع مکانی فضای سبز مناطق 8 گانه شهر اهواز بررسی شده است .هدف از ارائه این مقاله بررسی و تحلیل فضای سبز و توزیع مکانی آن در کلان شهر اهواز است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است.شیوه گردآوری اطلاعات از طریق بررسی طرحهای شهری و برداشت های میدانی صورت گرفته و تحلیلها با استفاده از نرم افزار GIS انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که صرفا 3 درصد از مساحت شهر اهواز را فضای سبز تشکیل میدهد و سرانه فضای سبز این شهر برابر 6 مترمربع بازای هر فرد میباشد که این رقم در مقایسه سرانه 87/12 اعلام شده از سوی شهرداری اختلاف زیادی را نشان میدهد. در بررسی علت این اختلاف، مشخص گردید شهرداریها در محاسبه سرانه، کلیه فضاهای سبز عمومی،خیابانی و ... را در نظر میگیرند . در حالیکه ، بر اساس تعریف شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در تعیین سطح وسرانه فضای سبز ، صرفا مساحت پارکها و فضاهای سبز اجتماعی(فضاهای سبز عمومی) و موثر در کاهش آلودگی هوا که دارای بازده اکولوژیک میباشند محاسبه می گردند همچنین با توجه به نرخ رشد 44/2، جمعیت این شهر در سال 1395به1254472 نفر خواهد رسید که با لحاظ عدد 25 مترمربع بعنوان سرانه شاخص استاندارد محیط زیست سازمان ملل ، میزان فضای سبز وضع موجود 14553811متر مربع است باید به 31361800 مترمربع فضای سبز برسد تا بتوان به سرانه مطلوب رسید

کلیدواژه ها:

پارکهای شهری ، توزیع مکانی ، اهواز ، سرانه فضای سبز