اصول ومبانی فرآیندهایEIA در گردشگری طبیعی براساس دیدگاه های سازمان جهانی گردشگری

گردشگری طبیعی شاخه ای از دانش گردشگری است که علاوه بر جنبه های اجتماعی/ اقتصادی به طور ویژه روی حفظ و نگه داشت محیط زیست و منابع طبیعی متمرکز می گردد. فعالیت های مرتبط با گردشگری طبیعی در چهارچوب اهداف، سیاست ها و برنامه هایی است که با اعمال نظارت، ممیزی و کنترل بر پایه آن چه از طریق ارزیابی انجام می گیردسبب پایداری برنامه ها و توسعه می شود. نگرش ارزیابی در برنامه گردشگری طبیعی می کوشدعلاوه بر تامین منافع اقتصادی، گذران اوقات فراغت، چگونگی زیستن پاک رادر فضای خارج میسر سازد .دراین گفتار کوشش می گردد، مبانی واصول عمومی ارزیابی را که عمدتا بر پایه حضور، آگاهی و مشارکت مردم قرار داردهمراه با مکانیسم های اجرایی این نوع ارزیابی که بر پایه بنیان های تخصصی/ علمی ، سازمان جهانی گردشگری قرار دارد ارایه کرده ، اهمیت ونقش اجرای این نوع ارزیابی را در حفاظت محیط زیست و زندگی سالم بیان نمود. به طور طبیعی و سیستماتیک ،این نوع ارزیابی مبتنی بر حضور و آگاهی مردم، درجه مشارکت آن ها و بر پایه مبانی هم چون گفتمان ، نشست ، بحث، شفافیت راستی آزمایی وبالاخره کاربرد دانش و خرد ورزی در فرآیندهای اجرای پروژه، برای اعمال ارزیابی دارد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، ارزیابی ، گردشگری طبیعی ، مشارکت های مردمی