بررسی ایزوترم جذب استرانسیم از محلول های آبی در دماهای مختلف بر روی زئولیت طبیعی اصلاح شده

طی دهه های اخیر زئولیت یه دلیل، توانایی تبادل یون، ظرفیت مطلوب در واکنش های کاتالیزوری، پایداری زیاد در شرایط مختلف و توانایی در جذب گازها، بخارات و همچنین یون ها و فلزات سنگین از پساب ها و فاضلاب، مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است. در این پژوهش، زئولیت طبیعی ابتدا به وسیله پلاسمای سرد تحت شرایط معین و در مدت زمان های 20، 40، 60 و 170 دقیقه، اصلاح شدکه اصلاح در مدت 20 دقیقه افزایش خوبی در ظرفیت مشاهده شد. سرانجام مدل های ایزوترم لانگمویر، فرندلیچ، سیپس و تمکین در چهار دمای 25، 35، 45 و 55 درجه سانتیگراد بررسی شد. سه مدل لانگمویر، سیپس و تمکین به خوبی توانستند جذب استرانسیم بر روی زئولیت اصلاح شده را توجیه کنند اما مدل لانگمویر برازش(99/0) نسبتاً بهتری نسبت به داده ها از خود نشان داد.با توجه به منحنی تعادلی جذب، جاذب، با افزایش دما ظرفیت جذب تعادلی بیشتری نسبت به دماهای پایین پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

زئولیت طبیعی ، استرانسیم ، پلاسمای سرد ، ایزوترم های جذب