آزبست و اثرات آن بر انسان و روش اندازه گیری آن

آزبست (پنبه کوهی) نام گروهی از ترکیب های معدنی منیزیم و سیلیس است که در طبیعت به صورت الیاف معدنی وسنگ یافت می شود. این ماده مقاومت زیادی دربرابر گرما وآتش دارد وبه عنوان مواد نسوز به کارمی رود. تاریخچه کشف این ماده به 2300 سال پیش بازمی گردد که طی آن یکی ازشاگردان ارسطو در کتاب خود که درباره سنگ هاست به ماده ای شبیه چوب اشاره کرده که در اثر اختلاط با نفت می سوزد اما آسیب نمی بیند. این ماده بعدها آزبست نام گرفت. درسال 1820 دانشمندی ایتالیایی برای اولین بار لباس ضدآتش را با الیاف آزبست تولیدکرد و در اوایل قرن 20 نیز یک اتریشی، با مخلوط کردن آن با سیمان، موفق به تولیدسیمان نسوز شد. از آن به بعد استفاده از این ماده در صنایع، افزایش یافت. به عنوان نمونه به عنوان عامل افزایش مقاومت سیمان درلوله های سیمانی و قطعات پوششی سقف (به عنوان عایق) عامل افزایش دهنده نقطه اشتعال در منسوجات (ساخت انواع لباس های نسوز) ، افزایش مقاومت لنت های ترمز و کلاچ در برابر سایش، ماده پرکننده در آسفالت، رنگ های شیمیایی کاشی و پلاستیک ها

کلیدواژه ها:

آزبست ، انسان ، محیط زیست ، اندازه گیری