بررسی تقابل زمان روایی و زمان متن در رمان شراب خام از اسماعیل فصیح

رمان شراب خام اثری روایی از اسماعیل فصیح 1313-1388 است، که از تکنیک های زمان روایی به خوبی بهره برده است. از مسایل مهمی که در نظریه ساختارگرایی بدان پرداخته شده، رابطه میان زبان و روایت و چگونگی بروز زمان در روایت است و زمان یکی از مولفه های اصلی پیشبرد هر روایت می باشد. از این رو بررسی عنصر زمان در آثار نویسندگان بزرگی چون اسماعیل فصیح از اهمیت ویژه ای برخوردار است و باعث روشن شدن علت ماندگاری آثار ایشان می شود. هدف اصلی این پژوهش کشف تمایز بین زمان متن وزمان تقویمی در رمان شراب خام است. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بدین منطور، برپایه نظریه روایت شناسی ژرار ژنت، مولفه زمان در رمان شراب خام بررسی شد و این نتایج به دست آمد که در بخش هایی از رمان شراب خام، انحراف از سیر خطی زمان تقویمی در متن وجود دارد. راوی از گذشته نگری، تلخیص و توصیف بیشترین بهره را برده است. رمان شراب خام دارای حجم زیادی اپیزود است که اپیزودها وظیفه شناساندن شخصیت اصلی و محیط وی را به مخاطب دارند

کلیدواژه ها:

روایت ، نظم ، تداوم ، بسامد ، اسماعیل فصیح ، شراب خام