تجلی اندیشه های ماکیاولی در باب حکومت و سیاست در نمایشنامه ی تاریخی هنری پنجم 1599 اثر ویلیام شکسپیر

آثار تاریخی ویلیام شکسپیر دارای نگرش های سیاسی نویسنده نسبت به مسایل مربوط به زمانه اش می باشد که در این آثار پنهان مانده اند. یکی از راه های موثر در شناسایی و آشکارکردن اهداف و اشارات سیاسی شکسپیر این است که نمایشنامه های او را از حیث ایده ها و عملکردهای سیاسی-اجتماعی مرسوم زمانه اش بررسی کنیم. تحقیق حاضر برآن است تا نمایشنامه ی تاریخی شکسپیر، یعنی هنری پنجم 1599 که اغلب از سوی محققان مورد کم توجهی قرار می گیرد را بر اساس نظرات سیاسی نیکولو ماکیاولی 1469-1527 آن گونه که در کتاب شهریار 1532 وی آمده، و همچنین بر اساس مفهوم کلیدی ماکیاولیایی مدیریت برداشت مورد تحلیل قرار دهد تا هم جنبه های سیاسی این اثر آشکار شود و هم روزنهای بر تفکرات شکسپیر و دیدگاه او نسبت به این اثر سیاسی گشوده شود. پس از نمایشنامه ی ریچارد سوم که در آن پادشاه ماکیاولیایی ناموفق نمایش داده می شود و نمایشنامه ی ریچارد دوم که در آن ریچارد شکست خورده و بولینگبروک به پادشاهی می رسد، و این امر اعتدال و میانه ی روی شکسپیر به ماکیاولیسم را نشان می دهد، هنری پنجم یک شخصیت کاملاموفق ماکیاولیایی را به تصویر می کشد. شکسپیر به عنوان نویسنده نمایشنامه های تاریخی و ماکیاولی به عنوان فیلسوف سیاسی، هر دو یک وجه مشترک دارند و آن علاقمندی و توجه آنها به تبیین انگیزه ها و اخلاقیات اعمال سیاسی می باشد. نتیجه کلی این تحقیق این است که شکسپیر علاوه بر نبوغ شاعرانه و هنری، تفکرات سیاسی هم دارد که از طریق نقد وتفسیر گفتار و عملکرد سیاسی زمانه اش در هنر نمایشی اش تجلی یافته است.

کلیدواژه ها:

ماکیاولیسم ، مدیریت برداشت ، شکسپیر ، نیکولو ماکیاولی ، شهریار ، هنری پنجم 1599