تاثیر حضور سدیم بنتونیت و تغییرات نسبت آب به سیمان بر کارایی ملات تزریق تراکمی

ملات تزریق تراکمی را به دلیل اسلامپ کمتر از 50 میلی متر، نمی توان ملاتی با کارایی مناسب دانست. از سوی دیگر نیز با پیشرفت فرآیند گیرش در این ملات، از مقدار کارایی در طول زمان کاسته می شود. از این رو عملیات اجرایی در این روش با مخاطراتی همراه است؛ بنابراین، توجه به افزایش کارایی در ملات تزریق تراکمی ضروری است. افزایش مقدار آب به منظور افزایش کارایی، باعث ایجاد مشکلاتی از جمله کاهش پایداری ملات تزریق تراکمی در داخل زمین می شود. سدیم بنتونیت به دلیل افزایش انسجام در این نوع ملات، می تواند در بهبود برخی از خواص فیزیکی آن موثر باشد. از این رو هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر حضور سدیم بنتونیت بر کارایی ملات تزریق تراکمی است. برای این منظور از 2، 5، 10 و 15 درصد سدیم بنتونیت نسبت به وزن کل ملات و نسبت های آب به سیمان 0/8، 1 و 1/2 در ملات ماسه_سیمان استفاده شده است. همچنین به منظور ارزیابی کارایی ملات تزریق تراکمی در طول زمان گیرش، یک مجموعه آزمایش های سوزن ویکات و اسلامپ انجام شده است. نتایج این آزمایش ها نشان می دهد که با افزایش هم زمان درصد رس و نسبت آب به سیمان، کارایی ملات تزریق تراکمی در برخی از نمونه ها بهبود یافته است. به طوری که در نسبت آب به سیمان 1 و حضور 2 درصد سدیم بنتونیت و همچنین در نسبت آب به سیمان 1/2 و حضور 5 درصد سدیم بنتونیت، علاوه بر آن که زمان گیرش به ترتیب نسبت به نمونه ی شاهد 26 و 53 درصد افزایش داشته است؛ عدد اسلامپ مطلوب نیز در این نمونه ها حاصل شده است. از سوی دیگر حضور مقادیر 10 و 15 درصد سدیم بنتونیت در ملات تزریق تراکمی نیز به دلیل کاهش زمان گیرش و مقدار کارایی توصیه نمی شود.

کلیدواژه ها:

تزریق تراکمی ، سدیم بنتونیت ، نسبت آب به سیمان ، کارایی ، زمان گیرش