مروری بر وضعیت فعلی مدل های نظری موجود در زمینه تعاملات مرتبط با درد در میان زوجین مبتلا به درد مزمن

در سال های اخیر، اهمیت در نظر گرفتن درد مزمن در بافت روابط نزدیک بسیار مورد توجه قرارگرفته است؛ چراکه درد درون بافت بین فردی اتفاق می افتد و ورود همسران می تواند درروند درمان مفید واقع شود. هدف این مقاله، مروری بر ادبیات پژوهشی و شناسایی مدل های نظری موجود در حوزه فرآیندهای ارتباطی زوجین مبتلا به درد مزمن می باشد. روش مطالعه حاضر، مروری نظام مند بر ادبیات نظری مرتبط با حوزه پژوهش می باشد. اطلاعات موردنظر از پایگاه های اطلاعاتی پاپ مد، اسکوپوس، گوگل اسکولار، با کلیدواژه های chronic pain وpartner interaction و marital interactionو spouse responseو partner validation در بازه زمانی 2010 تا 2017 جستجو شدند. نتایج نشان داد که برای فهم تعاملات مرتبط با درد، دو مدل اصلی در ادبیات پژوهشی وجود دارد. در رویکرد عامل، رفتارهای بیمار به طور معناداری تحت تاثیر نحوه پاسخ دهی افراد مهم به ابراز هیجانات و احساسات بیمار قرار می گیرد و تقویت اجتماعی این افکار و احساسات با نتایج ضعیف تر همچون افزایش درد و رفتارهای درد رابطه دارد. درحالیکه مدل فرآیند بین فردی صمیمت، حاکی از آن است که رفتارهای همدلانه و ارزش گذاری افکار و احساسات بیمار مبتلا به درد باعث افزایش صمیمت و پیامدهای مرتبط با درد، همچون عاطفه مثبت و بهزیستی روان شناختی می گردد. اگرچه همه مدل ها معتقدند که تعاملات زوجی بر پیامدهای درد تاثیرگذار هستند و بایستی در طراحی مداخلات درمانی بیماران مبتلا به درد نظر گرفته شوند، ولیکن به نظر می رسد پاسخ های همدلانه همسران شبیه تیغ دو لبه است. به این صورت که از یک سو باعث ارتقای تنظیم هیجان و بهبود درد و از یک سو منجر به افزایش شدت درد و رفتارهای درد می گردد. اما هنوز هیچ یک از آن ها نمی تواند به خوبی پیچیدگی های موجود میان تعاملات زوجین را تبیین نماید. بنابراین به مطالعات بیشتری برای فهم بهتر بافت اجتماعی و مکانیسم های زیر بنایی تعاملات زوجین نیاز هست.

کلیدواژه ها:

مربی گری ، منتورینگ ، توسعه مدیران ، استعداد