نقش واسطه ای رفتارهای سلامت در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رضایت زناشویی در دانشجویان

خانواده نخستین واحد اجتماعی است و استحکام آن به رضایت زناشویی و عوامل موثر در آن از قبیل ویژگی های شخصیتی و رفتارهای سلامت بستگی دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای رفتارهای سلامت در رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رضایت زناشویی در دانشجویان بود. بدین منظور 480 نفر از دانشجویان متاهل دانشگاه های شهر تهران شامل دانشگاه های شهید بهشتی، تهران و تربیت مدرس با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ، پنج عامل شخصیتی نیو و نیمرخ سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت واکر وسیچریست بودند. نتایج ضرایب همبستگی حاصل از مدل نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی با رضایت زناشویی و رفتارهای سلامت رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین رفتارهای سلامت با رضایت زناشویی نیز رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل ساختاری مفروض (ابعاد شخصیت به عنوان متغیر برونزاد، ابعاد رفتارهای سلامت به صورت متغیر مکنون میانجیگر و ابعاد مکنون رضایت زناشویی به عنوان متغیر درونزاد) برازش مطلوبی با داده ها دارد و رفتارهای سلامت رابطه بین ویژگی های شخصیتی با رضایت زناشویی را میانجی گری می کند. با توجه به یافته ها می توان رفتارهای سلامت را به عنوان راهبرد مقابله ای برای افزایش رضایت زناشویی در نظر گرفت و از طریق آموزش رفتارهای سلامت به زوجین به غنی سازی زندگی آن ها کمک کرد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، ویژگی های شخصیتی ، رفتارهای سلامت