روکش های آسفالت حفاظتی و قیرهای امولسیونی کاتیونیک

مصرف قیر در راهسازی متنوع ومتفاوت است . انتخاب قیر صحیح برای شرایط گوناگون اجرایی ومصارف ناهمگون به کیفیت مصالح، شرایط جوی، اقلیمی، جغرافیایی، وسایل اجرای کار، نوع و میزان ترافیک بستگی دارد که در مشخصات فنی هر پروژه تعیین می گردد . قیر خالص تقریبا در همه نوع آسفا لت کاربرد دارد و برای اینکه بتواند راحتتر و بهتر با سنگدانه ها مخلوط شود بایستی بصورت روان باشد و چون قیر یک ماده ترمو پلاستیک است لذا ابتدایی ترین روش برای مایع نمودن آن حرارت دادن به قیر می باشد ولی در اغلب موارد برای مایع نمودن قیر به جای حرارت دادن آن را در حلالهای نفتی مثل بنزین و نفت و گازوئیل حل می نمایند ویا پخش در آب بصورت ذرات ( امولسیون قیر ) مصرف می کنند . به هر حال چه قیر بصورت محلول باشد و چه بصورت امولسیون برای آنکه بتواند خاصییت چسبندگی و انگمی خود را بدست آورد بایستی حلالهای آن تبخیر گردند و سرعت تبخیر که بستگی به نوع حلال دارد متغیر می باشد . گاهی نیز در قیر خالص از مواد افزودنی هم استفاده می شود مواد افزودنی باعث تغییر خواصی همچون روانی، چسبندگی، مقاومت در برابر اکسید شدن و یا تغییر در پارامتر های الاستیسیته قیر می شوند و در نتیجه کاربردهای بیشتری برای قیر فراهم می گردد .

کلیدواژه ها:

قیر ، قیر امولسیون ، آسفالت حفاظتی ، روکشهای حفاظتی ، اسلاری سیل و رویه های نازک