ارزیابی عددی ریسک تصادفات و ارائه مدل آن در جاده های برون شهری (مطالعه موردی: مسیر جهرم- لار)

راه به عنوان یکی از چهار عامل دخیل در وقوع تصادفات هر چند اثر کمی در مقایسه با عامل انسانی در بروز تصادفات دارد، لکن مطالعات قبلی نشان داده است که روش های بهبود و اصلاح در وضعیت راه ها بالاترین و بیشترین اثربخشی را در کاهش سوانح رانندگی ایفا می کند. در این تحقیق روشی برای ارزیابی ایمنی قطعات راه های دوخطه بین شهری تدوین شده است. ساخت و استفاده از مدل های تصادفات در این ارزیابی ها، نیازمند تعریف قطعاتی با طول حداقل و رده های مختلف خطرپذیری میباشد. تقسیم راه به قطعات همگن با استفاده از ویژگیهای هندسی و ترافیکی انجام گرفته است. در تدوین مدل ارزیابی ایمنی راه های دوخطه ی برون شهری سه عامل شدت تصادفات، تواتر تصادفات و پتانسیل درمعرض قرارگیری درنظر گرفته شده و شاخصی به نام شاخص ایمنی SI برای هر قطعه، از ضرب این سه عامل بدست آمده است. برای به دست آوردن عامل شدت تصادفات دو شاخص سرعت و خطر حاشیه راه در نظر گرفته شده است . برای بدست آوردن عامل تواتر تصادفات، 7 شاخص (دسترسی، مقطع عرضی ، مسیرنمایی، خطکشی، حاشیه راه، فاصله دید ، علائم )که از بازرسی میدانی بدست می آیند و طرح هندسی (قوس ها) مورد بررسی قرار گرفته اند و در نهایت پتانسیل در معرض قرارگیری از ضرب طول هر قطعه در میانگین ترافیک روزانه سال AADT آن قطعه بدست آمده است این رو با توجه به نقصان اطلاعات مربوط به تصادفات در کشور و نظر به این که مدل فوق بر اساس مشخصات هندسی و ترافیکی پایه گذاری شده است، میتواند در ارزیابی ایمنی قطعات راه بسیار موثر واقع شده، در اقدامات لازم برای بهبود ایمنی جاده های دوخطه برون شهری یاری دهنده باشد.

کلیدواژه ها:

قطعه بندی راه ، مدل پیش بینی تصادفات ، ارزیابی ایمنی ترافیک ، راه های دوخطه برون شهری ، روش بیز تجربیEB