بررسی تاثیر خشکسالی های متوالی برزیست بوم جازموریان - جنوب شرق ایران

تالاب بین المللی جازموریان یکی ازبکرترین عرصه های طبیعی است که درجنوب استان کرمان وغرب استان سیستان و بلوچستان درجنوب شرق ایران درمنطقه ای گرم وخشک بامیزان بارش سالانه اندک و شدت تبخیر فراوان واقع شده ، تنها حوضه آبریز استان پهناور کرمان محسوب می شودکه به جهت قرارگرفتن درمنطقه ای کم آب به عنوان یکی ازمهم ترین منابع آبی استان های کویری کرمان و کم آب سیستان وبلوچستان به شمارمی رودوعرصه های مجاور آبادی های این تالاب نیز به ذخیره گاه استراتژیک علوفه دامی تبدیل شده است .وسعت آن پیوسته درتغییربوده به دلیل دربرداشتن تنوع آب و هوایی دارای تنوع حیات جانوری وپذیرایی پرندگان مهاجر بوده ، اندک آب های بارشی وآب های جاری ورودی به این حوضه به سوی پست ترین مناطق این فرورفتگی (ارتفاع 351 متر) دربخش میانی جریان داشته ، باتبخیر آنها جازموریان ، پهنه ای خشک و کویری باپوششی ازاملاح آهکی – نمکی ، ماسه، سیلت وخاک های رسی خاکستری رنگ مناطق کم رطوبت تبدیل شده ، جازموریان به عنوان مهمترین حوزه آبریز جنوب استان کرمان وغرب استان سیستان وبلوچستان درجنوب شرق ایران به دلیل احداث سدهای بالادست متعدد بررودخانه ای تغذیه کننده وکاهش بارش سالانه، به بیابانی بی آب وعلف وتبدیل شده، باادامه خشک شدن این تالاب دریاچه وزش بادهای متعدد وپرقدرت کویری به پراکنش ریزگردها درمنطقه پرداخته، پوشش گیاهی وحیات جانوری دراین زیست بوم منحصر به فرددرجنوب شرق ایران متوقف شده ، باازبین رفتن پوشش گیاهی بومی منطقه وعدم امکان دامداری ودامپروری درشرایط گرم وخشک منطقه ، ادامه اقتصاد خانوارهای بومی ساکن مناطق جنوب کرمان وغرب سیستان وبلوچستان که باحیات تالاب جازموریان گره خورده ، باخشک شدن این تالاب دریاچه مهاجرت گسترده بومیان منطقه آغاز شده است وروز به روز گسترش می یابد

کلیدواژه ها:

جازموریان ، زیست بومف خشکسالی ، ریزگرد ، زیست بومی ، مهاجرت انسانی 288