ارتقای کیفیتهای سکنی گزیدن در فضای کار

هر فرد در طول عمر خود و در دوره ای از زندگی که بهترین دوران به لحاظ جسمی و فکری و اجتماعی خود را سپری میکند، حدود یک سوم ازوقت خود را در محل کار میگذراند. امروزه در کشور ما بهای کمتری -چه به لحاظ تحقیقی و چه طراحی- به این موضوع داده و نتایج چشمگیری را نیز در این زمینه شاهد نبودهایم. و به طور کلی میتوان گفت مقتضیات مکانی و زمینه های فرهنگ و معنایی در فضاهای کار فعلی نادیده گرفته میشود. این پژوهش با شیوه مروری سعی دارد تا با تعریف فضای کار به مثابه مکان، از طریق مطالعه نظریات مربوط به این بحث و با کمک ادبیات مکانی، به جنبههای انسانی اینگونه فضاها بپردازد و کیفیتهای بالقوه بودن را جستوجو کند. تا نهایتا به معیارهایی برای تعریف سکونت در فضای کار دست یابد

کلیدواژه ها:

فضای کار ، حس سکونت ، پدیدارشناسی