تدوین مدل مفهومی ارتقا امنیت اجتماعی بافت های فرسوده شهری

امروزه کاهش امنیت اجتماعی شهرها از نتایج رشد بیرویهی شهر و بیهویت ماندن در آن است، رویکردهای جدید طراحی محیطی نیز بر این نکته تاکید دارند که با توجه به ساختار کالبدی فضاهای شهری و تدوین و اعمال ضوابط ویژه در آنها میتوان به میزان گستردهای از ارتکاب جرائم شهری جلوگیری کردCPTED را میتوان طراحی و استفاده مناسب از محیط ساخته شده برای کاهش یا جلوگیری از جرائم و بهسازی کیفیت زندگی دانست،روش تحقیق پژوهش حاضر دارای رویکردی تحلیلی_توصیفی است. مبانی تحقیق به روش کتابخانه ای و مرور اسنادی تهیه گردیده است. نگارندگان در این پژوهش پس از بیان مفاهیمی مرتبط با موضوع پژوهش و همچنین بیان ضرورت و اهمیت پرداختن به این موضوع به بررسی پیشینه تئوری های طراحی کالبدی به منظور پیشگیری از جرایم محیطی پرداخته و پس از استخراج مولفه ها، ابعاد و شاخص های تاثیر گذار بر ارتقا امنیت اجتماعی برگرفته شده از نظرات اندیشمندان این حوزه اقدام به تدوین مدل تحلیلی مرتبط با موضوع پژوهش نموده اند

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، بافت فرسوده ، شهرسازی ، طراحی شهری