ارائه الگوی جدید از ساختارهای کاربندی با استفاده از سازه قالب متقابل

گرایش روزافزون به مقوله هویت وتلاش برای دستیابی به یک معماری باهویت، جریانی مهم درمعماری معصرکشورهای مختلف است. باتوجه به جریان به روزرسانی جهانی درامربهره گیری ازتکنولوژی ، می توان ازتکنولوژی جدیددرمعماری کشورهایی باغنای هویتی ، معماری وتاریخی، ازیک سو باحفظ هویت خودوازسوی دیگربابهره وری موثرآن، درمعماری بهره برد. درواقع استفاده به جا ومناسب ازتکنولوژی می تواند منجربه خلق بناها والمان های بی نظیری شود که تعاملی پویا دربین پدیده های بومی وجهانی ایجاد نماید. باتوجه به جهت گیری معماران چنددهه اخیر دراستفاده ازسازه های نوین ساختمانی، ضرورت ترجمان مفاهیم والمان های بومی و سنتی برای حفظ گذشته بارویکرد به آینده حیاتی است. کاربندی یکی ازگونه های سازه ای وتزئینی درمعماری ایران بوده است ، که بادارابودن ویژگی های نمادین، نیازبه روزرسانی آن جهت بقاوانتقال این مفاهیم دردوران معاصر به چشم می خورد. باتوجه به هزینه بری ، مسائل ایمنی ودیگرمشکلات درساخت سازه ها به روش سنتی، نیازبه بهره گیری ازروش نوین درساخت کاربندی ضرورت می یابد.سوال اصلی پژوهش این است که چگونه می توان به کمک سازه های نوین الگویی جدید برای سازه کاربندی ارائه داد؟ نتایج حاصل ازاین پژوهش نشان می دهد که باتوجه به آنالیز سازه ای ، فرمی، مذهبی ، هندسی و حسی کاربندی وسازه قاب متقابل، ضمن ویژگی های مثبت فرمی سازه کاربندی وبابهره گیری ازمزایای سازه قاب متقابل ، می توان محدودیت های آن رابرطرف نموده وازتوانایی ها وظرفیت های آن درالقای حس کاربندی درفضابهره گرفت .

کلیدواژه ها:

کاربندی ، سازه متقابل ، کاربردپذیری ، الگوی ایرانی اسلامی