کنکاش درنقش معماری برهویت شهری

مدت هاست یکی ازمهمترین دغدغه ها وپرسش ها میان افراد وجامعه وحتی انسان شناسان هویت بوده است. اما مسئله اصلی فراموش شدن انسان ازخود وخودازانسان است چراکه انسان ها همیشه به دنبال اصل خودیعنی هویت و فرهنگ خود بوده اند. حال باپیشرفت جوامع انسان ها ضمن گشتن آرمان های هویت خود وخودشناسی، آن رادر معماری شهری والمان های اطراف خود جست وجومی کنند. ازسوی دیگر گوناگونی وتضادآرایی که به طورمستقیم و غیرمستقیم درباره مفهوم هویت ایجادمی کند. برای اینکه شهربتواند خود رادرفضا مشخص کرده وقابلیت خوانایی پیدا کند،می بایدنظام های نشانه شناختی رابانظام هایی دیگر ازشکل ها و معماری و شهرسازی ترکیب کند. شهرهای کنونی مابه رغم هویت های دیرینه بسیاری ازآنها که درفضا ومعاریشان تبلوریافته، سال هاست که به سوی نوعی بی شکی می روندوصورت بروز بیرونی آنها بیش ازهرچیز دریک معماری وشهرسازی بی هویت ودرعین حال سود جویانه نمود پیداکرده است . دراین مقااله سعی شده است ابتداکنکاشی درهویت وفرهنگ ازدیدگاه انسان شناسانه و سپس تاثر آن درهویت وفرهنگ معماری شهری داشته باشد. زیرامعماری مدرن که فاقد هویت آن سرزمین باشد طبیعتا باعث سردرگمی فکری وناآرامی های روحی وحتی شاید جسمی برای مردم ایجاد نماید. فقدان هویت شهر و مکان وابعادآن درفضاهای شهری مشکلاتی رادرهویت فردی شهروندان وپیوند آنها بامکان، میزان حضور آنها درفضا وخصوصیات کالبدی مکان ها به وجودمی آورد که به کاهش انواع فعالیت های فیزیکی واجتماعی درمحیط منجر می شود.براین اساس طراحی فضاهای شهری وبه دنبال آن هویت درمعماری بایدبه گونه ای باشد که ضمن ایجاد محیط های مناسب وباکیفیت شهری وباهویت، سبب ارتقای هویت فردی واجتماعی شهروندان وهمچنین شهرشود و همچنین میزان حضورشهروندان وتعاملات اجتماعی آنها راافزایش دهد.

کلیدواژه ها:

هویت ، معماری ، هویت مکان ، هویت معماری ، هویت شهری ، فرهنگ ، انسان شناسی