معماری پایدار بارویکرد اقلیمی (نمونه موردی شوشتر نو)

معماری پایدار یکی از مباحثی است که اخیرا درکشور ما مطرح شده وموردتوجه قرار گرفته است نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران ،حکایت از شناخت خصوصیات محیطی ، به خصوص اقلیمی پهنه ای متنوع ایران ،چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما برای استفاده هر چه بیشتر از مواهب طبیعی ومقابله با مشکلات وناهنجاری های اقلیمی محیطی آن دارد معماری بومی شوشتر شهری که واجد ارزش هویت معماری وشهرسازی واز نقاط شاخص خوزستان می باشد دقیقا منطبق با شرایط محیطی واقلیمی بوده ودارای هویت خاصی در منطقه می باشد.بنابراین شناخت این معماری وراهکارهای بومی آن زمینه ارزشمندی برای استفاده از آنها درفضاهای جدید ایجاد می کند دراین تحقیق معرفی وشناخت ارزش ها وکیفیت های کالبدی به کار رفته در معماری بومی شوشتر نو با هدف کاربرد این راهکارهای اقلیمی – کالبدی جهت طراحی پایدار در بناهای جدید این منطقه مطرح می شود. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که برای دستیابی به محیطی همساز با اقلیم بدون آن که نیازمند به استفاده از دستگاه های پیچیده وخدمات مکانیکی باشیم ودراین راه مصرف زیاد از حد انرژی را متحمل شویم ، باید برای تامین آسایش به جستجوی الگوهای اقلیمی وسازگار با آن که حاصل تجربیات هزاران ساله گذشتگان است روی آوریم واز آن در حفاظت وزنده سازی معماری بومی بافت های قدیم شهری بهره نموده وبا استفاده از مواهب طبیعی وعوامل اقلیمی متناسب با محیط پیرامون به حفظ واحیاء آن همت گماریم . پژوهش پیش رو براساس مطالعه کیفی وروش اصلی پژوهش این مقاله توصیفی – تاریخی وتحلیل کتابخانه ای است که با رجوع به اسناد ومدارک مورد بازبینی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

شوشتر ، همساز بااقلیم ، معماری پایدار ، طراحی پایدار ، شوشترنو