ارزیابی نقش احیاء بافت فرسوده درتوسعه پایدار شهری ( نمونه موردی شهر سرخس)

بافت های قدیمی اکثرشهرها به مروززمان ودراثرتحولات جدید، عملکردگذشته خودراازدست داده و رفته رفته روبه اضمحلال گذارده وامروزه نیز به عنوان بزرگ ترین معضل درشهرها مطرح هستند. درهمین راستا، تحقیق حاضربه دنبال احیاء بافت فرسوده شهرسرخس برای رسیدن به شاخص های توسعه پایدارشهری می باشد. روش به کارگرفته دراین پژوهش ازنوع توصیفی- تحلیلی است واطلاعات به دوطریق مطالعات کتابخانه ای ومیدانی( مصاحبه ومشاهده) جمع آوری شده است . جامعه ی آماری این تحقیق ، ساکنین بافت فرسوده باجمعیتی بالغ بر13241 نفرهستند. دراین تحقیق ویژگیهای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی محدوده ی مورد مطالعه وهمچنین مشکلات ومعضلات کالبدی ساکنین بافت موردبررسی قرارگرفته که سهم عمده ای ازمشکلات مشارالیها رانیزدربردارد.البته سهم 84 درصدی مالکین دراین بافت نسبت به کل شهر که دارای سهم زیادی ازاراضی موقوفه میباشد شرایط رابرای احصاء بهترفاکتورهای احیاء بافت فرسوده باملاحظات توسعه پایدارفراهم آورده است . درانتها براساس تحلیل یک پارچه (swot) وسامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای تجزیه وتحلیل اطلاعات استفاده شده است . سعی گردیده براساس یافته ها، پیشنهادات عمومی، قانوی واجرایی برپایه شاخصه های توسعه پایداروبامحوریت مشارکت هدفمند ومداخله سازمان یافته ساکنین بافت دراجرای پروژه های احیاء منطقه ارایه شود. نوشتارحاضرنگاهی نوین به مقوله مهم با فت فرسوده ازمنظرتوسعه پایدارداشته و پشنهاداتی راارایه مینماید که بدلیل عدم فعالیت زیادپژوهشگران دراین خصوص قابل استفاده وبهره برداری میباشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، توسعه پایدار ، بعدکالبدی ، احیاء ، سرخس