بررسی ضرایب توزیع بار ارایه شده در آییننامه آشتو برای آنالیز پل های با عرشه تکعنصری و دوعنصری تحت بارگذاری آیین نامه ایران و آشتو

پلها به عنوان سازههای ارتباطی بین شریانهای اصلی حمل و نقل در جادههای درون شهری و برون شهری نقش بهسزایی را ایفاء میکنند.نظر به اینکه وسایل نقلیه عبوری از پلها متنوع و مطالعه این سازهها در مقابل تمامی بارهای واقعیپیچیده و حجیم میباشد،در کشورهای مختلف با پارهای مطالعات تحلیلی و به کارگیری قواعد آمار و احتمالات،مجموعهای از بارهای استاندارد که اثر آنها معادل بحرانیترین حالتهای ترافیک واقعی آن کشورهاست،تعیین و پلهای مختلف برایاین بارها طراحی میشوند.جهت آنالیز به روش دستی عرشهها،روشهای مختلفی از قبیل موریس،کوربن و آشتو وجود داردکه از همه کاربردیتر،استفاده از روش آشتو میباشد.از آنجاییکه آییننامه آشتو در آخرین ویرایش خود با عنوان AASHTO-LRFDدر سال 2014 ضرایب توزیع بار جدیدی نسبت به ویرایشهای قبلی خود ارایه کرده است که دارای تغییرات زیادی میباشد،از این رو این نیاز احساس شد تا مقایسهای میان نتایج حاصل از روش جدید آشتو با روشهای تحلیلی دقیق بر پایه اجزاء محدود انجام گیرد و دقت ضرایب ارایه شده توسط این آییننامه بررسی شود.در این پژوهش ازدو نوع پل با عرشههای تکعنصری و دوعنصری،با تعداد دو و چهار مسیر عبور استفاده شده است که تحت بارگذاری آییننامه ایران و آشتو،در دو روش دقیق و آشتو آنالیز و مورد مقایسه قرار گرفتهاند.مقایسه میان نتایج حاصل از هر دو نوع تحلیل دقیق و تحلیل به روش آخرین ویرایش آشتو حاکی از آن است که روابط ارایه شده در روش آشتو برای آنالیز هر دونوع عرشه تکعنصری و دوعنصری و با هردو نوع بارگذاری ایران و آشتو،محافظهکارانه میباشد و فقط برای تیرهای کناری در عرشههای دوعنصری و تحت بار گسترده خطی،نتایج روش آشتو کمتر از روش دقیق و غیرمحافظهکارانه میباشد.

کلیدواژه ها:

عرشه تکعنصری ، عرشه دوعنصری ، ضرایب توزیع ، روش کوربن