ارتقاء تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی شهری با استفاده از پتانسیل فضاهای بلااستفاده

یکی از دغدغه های یک شهر پایدار، حضور شهروندان در عرصه عمومی و فضاهای آن و ارتقاء تعاملات اجتماعی درآنها است. فراوانی و تراکم نامتجانس شهرها فاصله اجتماعی بین انسان ها را برخلاف نزدیکی فیزیکی آنها، روز به روز بیشترنموده وهمبستگی، ارتباط و توجه افراد نسبت به یکدیگر را کاهش داده است. جهت کاهش این فاصله و افزایش ارتباط بین شهروندان و به عبارت دیگر افزایش تعاملات اجتماعی، یکی از ملزومات مهم، ایجاد و باز تولید فضاهایی عمومی و اجتماعپذیر در قسمت های مختلف شهر بوده که با دارا بودن ویژگی های خاص به عنوان یک عامل اصلی زمینه را برای تحققهدف افزایش تعاملات اجتماعی فراهم سازند و به عبارت دیگر محل رخداد تعاملات و مراودات اجتماعی باشند. مکانهایی که فرصتهایی را جهت مکث و دور هم جمع شدن ، دیدارهای چهره به چهره ، گفتگو و ... ایجاد کرده ، حس تعلق بهجامعه را در افراد زنده می کند. البته با توجه به رشد روز افزون جمعیت و گسترش شهرها و در نتیجه استفاده از بیشترفضای شهر جهت مسکن به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای انسان، پیدا کردن چنین فضاهایی دشوار به نظر می رسد.روش تحقیق در این مقاله تحلیلی توصیفی است و دراین پژوهش سعی برآن است تا با بررسی و مطالعه خصوصیات یکفضای تعامل پذیر مناسب جهت افزایش تعاملات اجتماعی از یک طرف، و شناسایی مکان های مستعد بلااستفاده و یا در حال استفاده با قابلیت تغییرکاربری از طرف دیگر، نسبت به ایجاد فضاهای مورد نیاز هدف مطرح شده اقدام کرد. انتظار میرود با اطلاعات و پیشنهاداتی که این تحقیق در اختیار خواننده قرار می دهد به این نتیجه برسد که همیشه فضاهاییبالقوه در داخل شهرها وجود دارد که با داشتن سه ویژگی قابلیت آزادسازی ، موقعیت مکانی و همچنین وسعت مناسب وبا اعمال تغییرات و اندیشیدن تمهیداتی بتوان به عنوان فضایی تعامل پذیر ، به صورت بالفعل از آن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

ساختار شهر ، افزایش تعاملات اجتماعی ، مکان های مستعد ، فضاهای بلااستفاده ، تغییر کاربری