مقایسه تاثیر آب مغناطیسی برروی خاک رس عادی تحکیم یافته و پیش تحکیم یافته با استفاده از آزمایش تک محوری

ضریب چسبندگی خاک، مقاومت برشی و مشخصات تراکمی خاک جزیی از مشخصات فنی مهم در طراحی های مربوط به مهندسی خاک و پی می باشد. ضریب چسبندگی خاک ها یکی از مهمترین مباحث در بسیاری از مسایلی از قبیل: ظرفیتباربری پی های سطحی و شمع ها، پایداری شیب خاکریزه ها و فشار همه جانبه ی زمین در دیوارهای حایل است. مقاومت برشی خاک های رسی تابع تعداد زیادی از عوامل مختلف نظیر؛ نوع کانی رسی، درصد رطوبت، کیفیت سیال حفره ای،تاریخچه ی تنش، زهکشی در حین برش، مسیر تنش، نرخ بارگذاری، دما و بافت خاک است. مقاومت برشی یک خاک بهحداکثر یا مقدار حدی تنش برشی ایجاد شده در داخل شبکه قبل از تسلیم اطلاق می شود. مقاومت برشی خاک تا اندازه ای به سطح وابسته است. هر کاری که باز دارنده یا ارتقاء دهنده ی قفل و بست یا جوش دادن ذرات خاک به هم باشد بیشک بر مقاومت برشی خاک تاثیر می گذارد. در این پژوهش تاثیر آب مغناطیسی شده بر پارامترهای مقاومت برشی چسبندگی و تراکمی خاک های ریز دانه مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور نمونه مصنوعی با افزودن آب مغناطیسیبه خاک رس مورد آزمایش ساخته شده است و نمونه گواه نیز از افزودن آب معمولی به خاک های رس مورد آزمایش تهیه می شود. آزمایش های تراکم )پرراکتور اصلاح شده( و آزمایش تک محوری ساده بر روی نمونه های مصنوعی انجام می- گیرد. نتایج بدست آمده از آزمایش های مختلف تراکم بر روی چند نوع خاک رس؛ رس معمولی و رس بنتونیتی به اینصورت است که؛ در رس بنتونیتی و رس معمولی استفاده از آب مغناطیسی در قیاس با نمونه شاهد که با آب معمولی تهیه شده دانسیته خشک ماکزیمم را افزایش می دهد. از طرفی نتایج بدست آمده از آزمایش های مختلف مقاومت فشاری تک محوری به این صورت است که؛ استفاده از آب مغناطیسی در قیاس با آب معمولی باعث افزایش در پارامتر چسبندگی خاک قرمز و رس بنتونیتی می شود.

کلیدواژه ها:

آب مغناطیسی ، مقاومت برشی ، آزمایش تک محوری ، مشحصات تراکمی خاک