بازتاب معماری ایرانی در نگارگری ایرانی

یکی از مشکلات در جوامع رو به توسعه دور ماندن از هویت بومی و فرهنگی خویش می باشد و با عنایت به تاریخ کهنه چندهزار ساله ایران، اهمیت توجه به هویت و پیشینه فرهنگی این مرز و بوم بیشتر رخ می نماید. یکی از چالش های اساسی کشورهای در حال توسعه، در برخورد با پدیده جهانی شدن و مواجهه با فرهنگ جدید از خود بیگانگی فرهنگی و بحران هویتی است.با توجه به پتانسیل بالای فرهنگ و هویت معماری ایرانی ، می توان بعضی ویژگی های فرهنگی و هنری آن را در هنرایرانی اقدام نمود.هنر نگارگری به عنوان یک محصول فرهنگی هنری تاثیر بسزایی بر روی نگرش و از این طریق بر ماهیت و هویت فردی و اجتماعی افراد دارد و می توان به عنوان منابعی یاد کرد که با آن می توان به تاریخ گذشته یک کشور و فرهنگ گذشتگان دست یافت.لذا این مسیله منجر توجه و نگاه دوباره به نگارگری، به عنوان عاملی جهت شناخت هویت و اتقاء فرهنگ و هنر خواهد شد. هدف این مقاله بررسی نقش معماری ایرانی به عنوان میراث فرهنگی در جهت حفظ و تقویت نگارگری ایرانی است.در ابتدای این راه بعد از اتخاذ روش تحقیق مناسب، مطالعات پایه (با تاکید بیشتر روی مطالعات تاریخی، فرهنگی، هویتی معماری ایرانی) انجام گرفته و در ادامه بازتاب این اصول در نگارگری ایرانی مورد مطالعه قرار گرفته است و نهایتا این مقاله در جهت حفظ و اشاعه ارزش های زیباشناسانه هنر نگارگری مبتنی بر فرهنگ و هویت ایرانی در بین افراد جامعه منظر جدیدی ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت ، معماری ایرانی ، نگارگری