ارزیابی پتانسیل روانگرایی موج شکن بندر تنبک براساس نتایج SPT

روانگرایی یکی ازمهم ترین مسایل ژیوتکنیک لرزه ای است که درخاک های اشباع به هنگام وقوع زلزله موجب بالارفتن فشارآب منفذی وکاهش مقاومت برشی خاک می گردد. درمناطق دارای خاک های سست ماسه ای یا ریزدانه غیرچسبنده در شرایطی که خاک اشباع است بررسی پتانسیل روانگرایی خاک ضروری است. در این پژوهش به ارزیابی پتانسیل روانگرایی موج شکن بندر تنبک با استفاده از نتایج آزمون مقاومت نفوذ استاندارد (SPT1) بر روی گمانه های حفاری شده با دو روش مرکز بین المللی تحقیقات مهندسی زلزله (NCEER2) و روش آیین نامه پل های بزرگراه ژاپن (JRA3) پرداخته شده است. نتایج حاصل شده از این دو روش نشان می دهد لایه های خاک این پروژه تحت بارگداری تناوبی روانگرا می شوند. نتایج به دست آمده از روش ایین نامه پل های بزرگراه ژاپن محافطه کارانه است اما نکته قابل توجه در این روش این است که ضریب اطمینان حاصل از آن نسبت به درصد ریزدانه حساس بوده و در مورد مقادیر بالای ریزدانه ضرایب اطمینان غیر منطقی می دهد. اما روش NCEER جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی در مسایل مهندسی از دقت بیشتری برخوردار است و در بیشتر مسایل می توان از آن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پتاسبل روانگرایی ، SPT ، NCEER ، آیین نامه پل های بزرگراه ژاپن ، بندر تنبک