احیای فرهنگ و آیین های ایران باستان درمواجه با چالش های فرهنگی جهانی شدن(با توجه به کالبد و ویژگی های معماری ایران)

در گذشته روح فرهنگ دارای ثبات بیشتر بود.تمایزهای قبیله ای،قومی، نژادی، وابستگی به اقلیم، سرزمین، آیینها تاثیر خود را روی شکل و فضای معماری بر جا می گذاشت این ویژگی ها موجب پیدایش تمایز های بسیار در الگوی زندگی ، فضاهای زیستی و ابنیه نیایشی، آیینی و حتی سکونتگاه ها می شد. با ظهور فرایند جهانی شدن، شرایط جدیدی برای فرهنگ ها رقم خورده است. وضعیتی که می تواند به از بین رفتن فرهنگ های بومی و آیین های کهن منجر شود. شناساندن هر چه بیشتر اصالت و محتوای گذشته این سرزمین به نسل جدیدی که در این مرز و بوم پا به عرصه حیات می گذارند ، از بزرگترین اهداف فرهنگی محسوب می شود. رسیدن به این هدف (احیای فرهنگ و آیین های ایران باستان) محتاج سرمایه گذاری برای مکانی است که کلیه امکانات لازم در آن پیش بینی شده باشد تا پژوهشگراان و علاقه مندان در سطوح مختلف سنی بتوانند در فضایی توام با آرامش و فارغ از هر گونه دغدغه ی خاطر به این کار بپردازند. نیاز است فضایی ایجاد شود که معرف تمام آیین ها اعم از جشن ها، سوگواری ها، مراسم و مناسک اقوام ایرانی و به بیانی ارایه دهنده تفکر غالب زمان و اندیشه های کهن یک قوم باشد. احیای فرهنگ و آیین های ایران باستان می تواند سهم بسزایی در باروری و رشد فرهنگ غنی ایرانی و استفاده از فرصت های موجود در عرصه ی جهانی برای حفظ و گسترش این فرهنگ داشته باشد. در این مقاله از روش تحقیق تاریخی-تفسیری و همچنین توصیفی-تحلیلی استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

آیین های ایران باستان ، فرهنگ های بومی ، جهانی شدن