طراحی دانشکده معماری با رویکرد حس مکان در شهر تهران

با بهره گیری از علم روان شناسی محیط و شناخت انسان و توانایی هایش در جهت پاسخ به نیازهای افراد در زندگی، دیدگاه های گوناگونی توسعه یافته و منجر به ارایه نظریه های متفاوت درباره رفع این نیازها و پیشرفت های مهمی در زمینه دانش و فن آوری گردیده است. بطوریکه در طراحی مکان های آموزشی تمام رفتارهای درونی و بیرونی انسان را مدنظر قرار داده و انگیزه های درونی و بیرونی این رفتارها را بررسی می کنند. پیوند با محیط، مستلزم توجه به عملکرد مکان، کیفیت فضا و احساس افراد در محیط می باشد. به همین منظور شناسایی بهترین گزینه برای تقویت حس مکان در طراحی، بررسی عوامل موثر بر ارتقاء این حس در محیط، در جهت ایجاد فضایی دلپذیر و مطلوب می باشد. امروزه تلاش طراحان، خلق فضایی برای کارایی بهتر مخاطبان است؛ فضایی که تاثیری مستقیم بر حال و هوای دانشجویان و در نتیجه میزان بازدهی آنها در این محیط خواهد داشت. از این رو بر آن شدیم تا برخی از این مولفه های مورد توجه را در یک دانشکده معماری بررسی کنیم. سوال اساسی این است که آیا ایجاد شاخص های موثر در محیط، در القای حس تعلق در دانشکده معماری موجب بهبود کیفیت آموزش و همچنین حضور مخاطبان در محیط می شود. و اینکه چگونه حس مکان می تواند در طراحی این فضا تاثیر گذار باشد. در این پژوهش از روش تحقیق پیمایشی - تحلیلی – توصیفی و روش گردآوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. معرفی برخی از شاخصه های موثر در مسیله کیفیت فضا از قبیل توجه به طراحی نما، عناصر طبیعی موجود ، معماری منظر و ترکیب آنها با نماد های با هویت، بمنظور کیفیت بخشیدن به فضا و القای حس مکان از اهداف مهم این مقاله می باشد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که توجه به طراحی دانشکده های معماری به عنوان مکانی برای آموزش معماران آینده مساله مهمی است، از آن جهت که عملکرد فضا بر مخاطبان خود تاثیر گذارده و موجب هماهنگی افراد با محیط می گردد. این امر می تواند منجر به توسعه روابط و تعاملات اثربخش و بازدهی مطلوب فضاهای آموزشی که برنامه ریزان به دنبال آن می باشند، گردد.

کلیدواژه ها:

ایجاد شاخص های موثر ، دانشکده معماری ، القای حس مکان