حکمت و هنر در ادیان مختلف

هنر، فعالیتی فکری ذوقی و ناشی از سرشت (فطرت) و استعداد است و رسالتی دارد که عبارت است از: انتقال و ابلاغ ارزش های معنوی، که یا حقایق نجاب بخش اند و یا زیبایی های این جهانی و فضایل انسانی.1 هنر، در تلطیف روح و ذهن انسان، نقشی اساسی دارد. زندگی در این کره خاکی، بدون هنر، برای انسان، غیر قابل تحمل است؛ چرا که تمام عرصه های زندگی مادی و معنوی بشر، از آن، رنگ پذیرفته و در سرشت انسان جای دارد. لذا انکار یا حذف هر کدام از هنرها، باعث نقص و کاستی در زندگی بشر خواهد بود.ادیان در جهان سنتی به عنوان عنصر غالب در تعیین خط فکری و آداب و منش های جوامع مطرح بوده و در شکل گیری و نحوه گسترش هنرها تاثیری ژرف داشته به طوری که در جهان سنتی، دین با فلسفه زندگی و هنرها همزاد و همراه است. طبیعت عنصری حایز اهمیت در ادیان و واجد جایگاهی متفاوت در ایدیولوژی ها بوده است، به طوری که در جهان بینی جوامع سنتی علی رغم تشابهاتی که در آنها دیده می شود، جایگاه طبیعت از عنصری که خود خداوند یا جزیی از خداوند به شمار می رفته تا عنصری شر و جایگاه زندگی شیطان متغیر بوده است. با این همه وجود عناصر مشترک طبیعت در شکل دهی به معماری به عنوان شاخه ای از هنرها که بیشترین قرابت با محیط و طبیعت را دارد، می تواند متاثر از ایدیولوژی هایی باشد که در ادیان با عنوان حکمت خالده مطرح است.

کلیدواژه ها:

حکمت ، قرآن ، اسلام ، مسیحیت