ارزیابی میزان کاهش وزن سازه بلند مرتبه تحت اثر نیروی جانبی و مهاربندی همگرا با استفاده از الگوریتم ژنتیک GA

اگر بتوان وزن سازه را با حفظ مقاومت و عملکرد آن، طوری کاهش داد تا در طی وقوع زلزله، انرژی کمتری جذب کند؛ آنگاه خسارت های وارده کمتر شده و همزمان با تامین اقتصاد طرح، ایمنی سازه نیز افزایش می یابد. یکی از شیوه های که امروزه به کمک مهندسان در این صنعت مهم آمده و تلاش دارد با تلفیق علوم مهندسی با اقتصاد شرایط مناسبتری جهت بهره وری از منابع و زمان ایجاد و به بهینه تر شدن یک فرایند بینجامد. با توجه به لرزه خیز بودن ایران ، بار جانبی غالب،که در طراحی لرزه ای مورد حاسبه قرار میگیرد بار ناشی از زلزله میباشد. در روش متداول برای مهاربندی قاب ها، در یک یا چند دهانه از قاب از طبقه اول تا طبقه آخر به صورت ستونی و بدون جابجایی در ارتفاع از مهاربندها استفاده میگردد. اما این شیوه مهاربندی بهترین شیوه نبوده و نمیتواند بهترین پاسخ و رفتار سازه ای را ارائه دهد . هدف از این پژوهش بررسی میزان کاهش وزن و میزان کاهش جابجایی سازه بر اثر استفاده از الگوی مهاربندی با استفاده از چیدمان به روش الگوریتم ژنتیک هستیم با اعمال الگوریتم ژنتیک، قاب مهاربندی شده با کمترین وزن مشخص می گردد. برای در نظر گرفتن تاثیر ارتفاع (تعداد طبقات) بر روی الگوی مهاربندی بهینه، الگوریتم ژنتیک بر روی دو قاب دوبعدی با ارتفاع40 و 50 طبقه اثر الگوی مهاربندی همگرا را اعمال و نتایج را مورد مطالعه قرار گرفته اند. نتایج حاصل از تحلیل نشان داده است که با بهینه سازی الگوی مهاربندی می۔ توان وزن کل قاب را کاهش داد بگونه ای که این کاهش وزن در قاب 40 طبقه مورد تحقیق 39 درصد در قاب 50 طبقه43 درصد نسبت به الگوی متداول قابل مشاهده می باشد که همین امر سبب بهبود حداکثر تغییر مکان جانبی، تغییر مکان نسبی طبقات و توزیع سختی و مقاومت در سازه خواهد شد.