بررسی تاثیر الیاف پلیمری کربن بر مقاومسازی دیوارهای برشی مرکب در برابر موج انفجار در حالت های با و بدون اندرکنش خاک و سازه

طراحی سازه های ضد انفجار از جنگ جهانی اول در دستور کار مهندسین سازه و واحدهای مختلف نظامی قرار گرفته است. جنگ جهانی دوم طلیعه توسعه این شاخه از مهندسی را رقم زد و سازههای ضدانفجار با تاکید بر میزان صلبیت در دستورکار مهندسین قرار گرفت. در حال حاضر عملکرد مناسبی از سازه ها در طی انفجار در دست است اما در عین اعتمادپذیری نسبتا مناسب سازههای ضدانفجار، دانش فنی مدونی در ارتباط با عملکرد مناسب بخشهای غیرسازهای متکی بر این سازه ها در دست نیست. این موضوع بدان جهت از اهمیت بالایی برخوردار است که عملکرد کلی یک ساختمان نظامی ضد انفجار پس از وقوع حادثه تنها تابعی از عملکرد سازهای آن نبوده و بخشهای غیرسازهای نیز میباید پس از وقوع انفجار از عملکرد مناسبی برخوردار باشند. به دلیل اهمیت بحث مقاومسازی سازه ها، در مقاله حاضر تاثیر الیاف پلیمری کربن بر مقاومسازی دیوارهای برشی مرکب در برابر موج انفجار با لحاظ نمودن اثر اندرکنش خاک و سازه مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیلها به صورت دینامیکی و با استفاده از روش کانوپ انجام گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از الیاف پلیمری کربن در مقاومسازی دیوار برشی مرکب، میزان استهلاک انرژی و کمانش ورق فولادی را کاهش میدهد. زیرا بخشی از نیروی انفجار توسط این الیاف مستهلک شده و از ایجاد خسارت بیشتر در اجزای اصلی سازه جلوگیری بعمل می آورد.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی مرکب ، موج انفجار ، اندرکنش خاک و سازه ، الیاف پلیمری کربن.